Nepal vətəndaş müharibəsi (1996–2006) — 13 fevral 1996-cı ildə ölkənin qərbindəki Maoistlərin silahlı dəstələrinin başlatdığı Maoistlər və Nepal kral hakimiyyəti arasında silahlı qarşıdurma.
Nepal vətəndaş müharibəsi | |||
---|---|---|---|
Tarix | 1996 — 2006 | ||
Yeri | Nepal, Hindistanın bir hissəsi. | ||
Səbəbi | Mütləq monarxiya | ||
Nəticəsi |
Üsyançıların qalibiyyəti:
|
||
Münaqişə tərəfləri | |||
|
|||
Komandan(lar) | |||
|
|||
İtkilər | |||
|
|||
Ümumi itkilər | |||
|
|||
|
|||
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
Maoistlər "Nepal Xalq Cümhuriyyəti" təsis etmək məqsədi ilə "Nepal xalq müharibəsi" elan etdilər və tədricən ölkənin bir hissəsinə nəzarəti qurdular. 2001-ci ildə kral Maoistlərə qarşı ordunun istifadəsini əmr etdi (əvvəllər yalnız polis hərbi əməliyyatlarda iştirak edirdi). 11.500-dən çox insan öldü və 100.000–1000.000 nəfər evlərini tərk etmək məcburiyyətində qaldı. Ancaq qanunsuz silahlı dəstələrin dağıdılması nəticəsiz qaldı. Münaqişə yerli iqtisadi inkişafı iflic etdi və Nepal cəmiyyətində dərin dəyişikliklərə səbəb oldu.
Monarxiya sistemi və cəmiyyətin kasta bölgüsü ilə mübarizə bəhanəsi ilə inqilabi qruplar meydana gəldi (baxmayaraq ki, qonşu Hindistanda bu qruplar əvvəllər çoxpartiyalı demokratiyada yaranmışdı). Bəziləri xaricdən Mao Tszedun ideologiyasını və metodlarını, həmçinin silahları borc aldı. Nəticədə hökumət bir sıra təcrid olunmuş ərazilərə nəzarəti itirdi. Oradakı qanuni hakimiyyət məhv edildi və kənd əhalisi orada terror rejimini quran yaraqlıların göstərişlərini yerinə yetirməyə məcbur oldu.
Nepal Kommunist Partiyası (Maoistlər) əhəmiyyətli siyasi fikir ayrılıqlarına görə 1994-cü ildə Birləşmiş Xalq Cəbhəsindən ayrıldı. Kral solçuların tələblərinə tabe olmaqdan imtina etdi.
Maoist qruplarının silahlı mübarizəyə hazırlığı 1995-ci ildə başlandı. Təlim, silahlanma və taktiki hazırlıq 60-cı illərin sonlarından bəri Hindistanda oxşar müharibə edən Hindistan Maoistlərinin (Naxalitlərin) köməyi ilə həyata keçirildi.
Əvvəlcə Nepal Kral Ordusu birbaşa döyüşlərə müdaxilə etmədi, çünki problemlərin siyasi üsullarla və polis tədbirləri ilə həll edilə biləcəyi düşünülürdü. Terrorizmə qarşı müharibə və beynəlxalq qeyri-sabitliyə səbəb ola biləcək inkişaf etməkdə olan ölkələrə yardım adı altında ABŞ və Hindistan Nepal hökumətinə hərbi və iqtisadi yardım göstərməyə başladı. Buna cavab olaraq Maoist liderləri Amerikanın müdaxiləsinə qarşı olduqlarını açıqladılar.
Hökumət müəyyən mənada münaqişənin alovlanmasına təsir göstərdi. Monarxiya haqqında "təxribatçı" materiallar[3] yayan, maoistlərin müdafiəsi üçün çıxış edən jurnalistləri həbs etmək və qəzetləri bağlamaqla münaqişəni daha da alovlandırdı. Müvəqqəti atəşkəslə müşayiət olunan bir neçə dəfə danışıqlar aparıldı, lakin bu davamlı sülhə səbəb olmadı. Hökumət üsyançıların tələbi ilə monarxist sistemlə ziddiyyət təşkil edəcək bir konstitusiya qəbul etməkdən qətiyyətlə imtina etdi. Maoistlər hökumətin təkliflərini yetərsiz elan edərək, mübarizəni gücləndirdilər. 2004-cü ilin noyabrında hökumət Kral Qyanendra və Baş nazir Şer Bahadur Derba ilə birbaşa danışıqlar aparmaqdan imtina etdi. Həmçinin üçüncü tərəfin və ya BMT-nin vasitəçilik tələbini rədd etdi.
2005-ci ildən etibarən ölkə ərazisinin əhəmiyyətli bir hissəsi, əsasən mərkəzi və dağlıq bölgələr Maoistlərin tam nəzarəti altına keçdi. Maoist silahlı dəstələr bu və ya digər dərəcədə ölkənin demək olar ki, bütün idarələrində fəal idilər. Hökumət 2004-cü il iğtişaşlarına baxmayaraq paytaxt Katmanduda nəzarəti saxlaya bilmişdi.
Nepalın Tibet ilə Çin sərhəddində, ÇXR-in idarəçiliyində olan silahların saxlanması barədə məlumat yayılmışdı[4].
Döyüşlər və iğtişaşlar 2005-ci ildə də davam etdi. 2004-cü ilin dekabrında 200 nəfər öldü. 1 fevral 2005-ci ildə hökumətin ölkədə nizami bərpa etmək üçün gücsüzlüyünə cavab olaraq Kral Qyanendra hökuməti tam nəzarətə götürdü. Vətəndaş müharibəsi nəticəsində ölkənin ən vacib gəlir mənbələrindən biri olan Nepalın turizm sənayesi zərər gördü, turistlərin sayı xeyli azaldı.
Bununla belə maoistlər Nepala turistlərin gəlməsində heç bir maneədə olmadığını açıqladılar. Üstəlik dağlarda gəzinti üçün nəzarət zonalarına girmələrinə icazə verdilər ki, "inqilabi vergi" (bir adam üçün gündə iki dollar) ödəsinlər, lakin bəzi hallarda yaraqlılar turistlərdən bəyəndikləri əmlakı əllərindən aldılar. Bəzi yerlərdə Buddist monastırlarından möminlərin qurbanları müntəzəm olaraq alınırdı.
Nepal Maoistlərinin qələbəsi Maoistlərin Hindistanda artan fəaliyyətinə böyük təsir göstərdi. Hindistanda maosist qrupların sayı 20 min nəfər olaraq qiymətləndirilir. Onların tam və ya qismən nəzarəti altında ölkənin cənub və şərqindəki geniş ərazilər var. Hindistanda Maoist terroru güclənməkdədir[5][6][7].
Maoistlərə rəsmi dəstək verməyən Çin, qalib olduqdan sonra Nepaldakı nüfuzunu gücləndirir. Cənubi Asiyaya və Hindistan mühitinə nüfuz etmə strategiyasında Maoistlərin güc strukturlarında mövcudluğundan istifadə etməyə çalışır. Öz növbəsində Hindistan və bəzi qərb dövlətləri (Fransa, ABŞ, Portuqaliya, Böyük Britaniya) Nepal hökumətinə hərbi və maliyyə dəstəyi verirdi[8].