Novoqrudok qalası

Novoqrudok qalası
Novoqrudok qalası
	Навагрудскі замак
Ümumi məlumatlar
Memarlıq üslubu	Belarus qotikası
Ölkə	Belarus;
Koordinatlar	53°36′05″ şm. e. 25°49′39″ ş. u.HGYO
	Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Novoqrudok qalası (belar. Навагрудскі замак, lit. Naugarduko pilis, pol. Zamek w Nowogródku) — Belarusun Novoqrudok şəhərində yerləşən qala. Litva kralı Mindauqasın dəfn yeri və tacının yeri olduğuna inanılan, Böyük Litva Knyazlığının əsas istinadgahlarından biri.^[1]^[2]^[3]^[4] Müasir tarixçilər Mindauqasın tacının həqiqi yerini təyin edə bilməyiblər.

14-cü əsrin əvvəllərində Novoqrudokun daş qülləyə sahib olduğu bilinir. Digər istehkamlar ağacdan idi. Qala 1314-cü ildə Heinrix von Plötzkenin başçılığı altında Tevton ordeni tərəfindən darmadağın edildi. Hücum uğurlu alınmasa da, qüllə xeyli ziyan gördü.

Böyük Vytautasın hakimiyyəti dövründə Novoqrudok istehkam sisteminə dörd yeni daş qüllə əlavə edildi. 17-ci əsrdə əsas qala Kiçik qaladan başqa 7 qüllə ilə əhatə olumuşdu. Novoqrudok 16-cı əsrdə Krım tatarları tərəfindən mühasirəyə alınan ən şimal qalalarından biri idi.

Novoqrudok Rusiya-Polşa müharibəsi zamanı (1654-67) iki dəfə Rusiya qüvvələri tərəfindən işğal edilmişdir. Sonrakı dağıntı 1706-cı ildə Şimal müharibəsinin bir hissəsi olaraq Novoqrudoku ələ keçirilən İsveçlilər tərəfindən edildi. Dağıntıları sonrakı ziyanlardan qorumaq üçün ilk tədbirlər 1920-ci illərdə edildi. Hazırda qala əsasən milli tədbir və bayramlar üçün istifadə edilir.

Qalereya

Qalanın yenidən canlandırması
Müasir təsvir
Qalanın qalıqları

İstinadlar

↑ Tomas Baranauskas. Место коронации Миндаугаса Arxiv surəti 3 aprel 2009 tarixindən Wayback Machine saytında Arxivləşdirilib 2009-04-03 at the Wayback Machine
↑ Stryjkowski M. Kronika polska, litewska, żmódzka i wszystkiej Rusi. Warszawa, 1846. T. 1. S. 289.: «Tak tedy Innocentius, papież Rzymski, widząc rzecz być pożyteczną Kośćiołowi Rzymskiemu, iż tak wielkie a waleczne państwo pogańskie do Christusa dobrowolnie przystąpiło, zaraz bez wszelkiego odkładania koronę Litewską poświęcił i Mendoga Króla Litewskiego być obwołał, a chcąc mu się tym więcej zachować, posłał legata swojego zakonnego brata Heinderika prowinciała Polskiego, Armakańskiego przed tym biskupa, a na ten czas Kulmienskiego albo Chełmienskiego w Prusiech, który przyjachawszy do Nowogrodka Litewskiego z arcibiskupiem Rigenskim i s Krzyżakami Pruskimi i Liflandskimi, Mindauga albo Mendoka na królestwo Litewskie według zwykłych ceremonij kościelnych pomazał, obwołał i z ramienia papieskiego i cesarskiego, koroną nową Litewską koronował.»
↑ Vijūkas-Kojelavičius A. Lietuvos istorija. Pirma ir antra dalis / iš lotynų k. vertė L. Valkūnas. Vilnius, 1989. P. 103.
↑ Ivinskis Z. Lietuvos istorija: iki Vytauto Didžiojo mirties. — Roma, 1978 (репринт: Vilnius, 1991). S. 157, 178.

[koronacija-1] Tomas Baranauskas. Место коронации Миндаугаса Arxiv surəti 3 aprel 2009 tarixindən Wayback Machine saytında Arxivləşdirilib 2009-04-03 at the Wayback Machine

[2] Stryjkowski M. Kronika polska, litewska, żmódzka i wszystkiej Rusi. Warszawa, 1846. T. 1. S. 289.: «Tak tedy Innocentius, papież Rzymski, widząc rzecz być pożyteczną Kośćiołowi Rzymskiemu, iż tak wielkie a waleczne państwo pogańskie do Christusa dobrowolnie przystąpiło, zaraz bez wszelkiego odkładania koronę Litewską poświęcił i Mendoga Króla Litewskiego być obwołał, a chcąc mu się tym więcej zachować, posłał legata swojego zakonnego brata Heinderika prowinciała Polskiego, Armakańskiego przed tym biskupa, a na ten czas Kulmienskiego albo Chełmienskiego w Prusiech, który przyjachawszy do Nowogrodka Litewskiego z arcibiskupiem Rigenskim i s Krzyżakami Pruskimi i Liflandskimi, Mindauga albo Mendoka na królestwo Litewskie według zwykłych ceremonij kościelnych pomazał, obwołał i z ramienia papieskiego i cesarskiego, koroną nową Litewską koronował.»

[3] Vijūkas-Kojelavičius A. Lietuvos istorija. Pirma ir antra dalis / iš lotynų k. vertė L. Valkūnas. Vilnius, 1989. P. 103.

[4] Ivinskis Z. Lietuvos istorija: iki Vytauto Didžiojo mirties. — Roma, 1978 (репринт: Vilnius, 1991). S. 157, 178.

[1]

[2]

[3]

[4]