Nuh bəy Sofiyev

Nuh bəy Abbasqulu bəy oğlu Sofiyev (rus. Ной Аббаскулиевич Софиев[1]; 1884—1920-ci ildən sonra) — Rusiya İmperator Ordusunun, daha sonra Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti ordusunun zabiti.

Həyatı[redaktə | mənbəni redaktə et]

Nuh bəy Sofiyev 1884-cü ildə Borçalı-Qarayazı bölgəsində, məşhur ağa nəsli olan Sofiyevlər (Sofular) ailəsində anadan olmuşdur[1]. Qardaşı[1] Boris bəy Sofiyev Müqəddəs Georgi ordeni kavaleri, Rus-yapon və Birinci Dünya müharibələrinin, daha sonra isə Ağqvardiyaçı hərəkatının iştirakçısı idi. Qohumu Pərixanım Sofiyeva Gürcüstan Demokratik Respublikası Parlamentində müstəqil, sonra GSDFP (gürcü menşevikləri) partiyasının təmsilçisi idi[2].

Nuh bəy Birinci Dünya müharibəsində iştirak etmiş[1], Tatar süvari alayında vuruşmuşdur[3] (1915-ci ildə ştabs-kapitan rütbəsini daşıyırdı)[3].

1918-ci ildə podpolkovnik (qayməqam/qaimməqam) Nuh bəy[4] Qafqaz İslam Ordusunun Qarayazı süvari alayının komadiri olaraq, Bakı kampaniyasında iştirak etmişdi[5], Osmanlı dövlətinin 5-ci qılınclı Məcidiyyə ordeni və Hərb medalına layiq görülmüşdür[4].

AXC Hərbi nazirliyinin 18 dekabr 1918-ci il tarixli qərarı ilə 1-ci Tatar süvari alayının podpolkovnik Sofiyev 2-ci Qarabağ süvari alayıkomadanının müvəqqəti müavini təyin olunmuşdu[6], daha sonra 19 fevral 1919-cu il tarixli qərarı ilə 1-ci Tatar süvari alayının siyahısında qalmaq şərtilə 1-ci Cavanşir piyada alayının komadanı vəzifəsini icra etməyə başlamışdı[7]. 28 fevral 1919-cu il tarixində Nuh bəy Sofiyev polkovnik rütbəsinə layiq görülmüşdü[8].

3 avqust 1919-cu il tarixində Nuh bəy Sofiyev 1-ci Tatar süvari alayının komadanı təyin olunmuşdu[9].

Aprel işğalından sonra Qarabağ üsyanının təşkilatçılarından və iştirakçılarından biri idi[10]. Üsyanın yatırılmasından sonra mühacirətə gedib[1].

Həmçinin bax[redaktə | mənbəni redaktə et]

  1. ↑ 1 2 3 4 5 А. М. Топчибаши. Парижский архив 1919–1940. В четырех книгах. —Книга вторая 1921–1923. Баку: Художественная литература. 2016. səh. 85. ISBN 978-5-280-03734-2.
  2. ↑ «Azərbaycan Xalq Cümhuriyyəti: Azərbaycanın dövlətçilik tarixinin parlaq səhifəsi» mövzusuna həsr olunmuş bəynəlxalq elmi konfransın materialları. Bakı. 2018. səh. 222. ISBN 978-9952-479-17-1.
  3. ↑ 1 2 "Высочайшие приказы, конные". 2020-02-24 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2020-04-22.
  4. ↑ 1 2 Mehman Süleymanov. Nuru bəy və silahdaşları (PDF). 2014. səh. 73 (BDU pdf-versiyası). 2018-11-23 tarixində orijinalından (PDF) arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2020-04-22.
  5. ↑ Mehman Süleymanov. Nuru bəy və silahdaşları (PDF). 2014. səh. 308 (BDU pdf-versiyası). 2018-11-23 tarixində orijinalından (PDF) arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2020-04-22.
  6. ↑ Сборник приказов по военному ведомству Азербайджанской Демократической Республики. I том. Баку: Маариф. 2018. səh. 52. ISBN 978-9952-445-20-13.
  7. ↑ Сборник приказов по военному ведомству Азербайджанской Демократической Республики. I том. Баку: Маариф. 2018. səh. 185. ISBN 978-9952-445-20-13.
  8. ↑ Сборник приказов по военному ведомству Азербайджанской Демократической Республики. I том. Баку: Маариф. 2018. səh. 224. ISBN 978-9952-445-20-13.
  9. ↑ Сборник приказов по военному ведомству Азербайджанской Демократической Республики. II том. Баку: Маариф. 2018. səh. 142. ISBN 978-9952-445-20-13.
  10. ↑ Mehman Süleymanov (2018). Azərbaycan Ordusunun tarixi. III cild. Bakı: Maarif. səh. 112. ISBN 978-9952-37-140-6.