Portfelin optimallaşdırılması (ing. Portfolio optimization ) — maliyyə aktivlərindən ibarət olan portfelin gəlirlilik və risk arasındakı tarazlığı maksimumlaşdırmaq məqsədilə idarə edilməsini nəzərdə tutur.[ 1] Proses, müxtəlif investisiya aktivlərinin (səhmlər, istiqrazlar, daşınmaz əmlak və s.) düzgün bölüşdürülməsi və birləşdirilməsi yolu ilə həyata keçirilir.[ 2]
Portfelin optimallaşdırılmasında əsas məqsəd:[ 3]
Gəlirliliyi artırmaq — sərmayədən əldə edilən gəlirin maksimuma çatdırılması.
Riskin azaldılması — portfelin ümumi riskinin minimallaşdırılması və ya idarə olunması.[ 4]
Markovitz modeli (Effektiv sərhəd)
Bu modelə əsasən, hər bir portfel üçün müəyyən bir risk səviyyəsində maksimum gəlir əldə etmək mümkündür.[ 5]
Effektiv sərhəd – mümkün olan ən yaxşı portfellərin (ən yüksək gəlir-risk nisbəti ilə) cizgisidir.
Daxil olan əsas anlayışlar
Gözlənilən gəlir: Aktivlərdən əldə edilə biləcək orta gəlir.
Standart kənarlaşma: Aktivlərin riskini ölçən göstərici.
Korrelyasiya: Aktivlərin bir-birinə olan təsirini ölçür.[ 6]
Sharpe əmsalı
Bu metod portfelin risk tənzimlənmiş gəlirliliyini qiymətləndirir.[ 7]
Sharpe əmsalı = (Portfel gəliri - Risksiz gəlir) / Portfelin standart kənarlaşması.
Yüksək Sharpe əmsalı daha yaxşı risk-gəlir nisbətini göstərir.
Aktivlərin gəlirliliyi, riski və korrelyasiyası barədə məlumat toplanır.İnvestorun riskə olan dözümlülüyünə uyğun hədəf seçilir. Müxtəlif aktivlər arasında sərmayə paylanır.[ 8] Seçilmiş modelə əsasən ən uyğun portfel formalaşdırılır. Bazardakı dəyişikliklərə uyğun portfel yenidən tənzimlənir. Portfel optimallaşdırılması prosesində proqram təminatları (məsələn, Excel, Python ilə "PyPortfolioOpt" kitabxanası, R və ya xüsusi maliyyə alətləri) da effektiv şəkildə istifadə olunur.[ 9]
↑ Markowitz, H.M. "Portfolio Selection" . The Journal of Finance. 7 (1). March 1952: 77–91. doi :10.2307/2975974 . JSTOR 2975974 . 2018-01-30 tarixində arxivləşdirilib . İstifadə tarixi: 2024-11-15 .
↑ Markowitz, H.M. Portfolio Selection: Efficient Diversification of Investments . New York: John Wiley & Sons. 1959. 2008-03-29 tarixində arxivləşdirilib . İstifadə tarixi: 2024-11-15 . (reprinted by Yale University Press, 1970, ISBN 978-0-300-01372-6 ; 2nd ed. Basil Blackwell, 1991, ISBN 978-1-55786-108-5 )
↑ Cvitanić, Jakša; Polimenis, Vassilis; Zapatero, Fernando. "Optimal portfolio allocation with higher moments". Annals of Finance (ingilis) . 4 (1). 1 January 2008: 1–28. doi :10.1007/s10436-007-0071-5 . ISSN 1614-2446 .
↑ The Critical Line Method Arxiv surəti 9 yanvar 2020 tarixindən Wayback Machine saytında in William Sharpe, Macro-Investment Analysis (online text)
↑ Markowitz, Harry . "The optimization of a quadratic function subject to linear constraints". Naval Research Logistics Quarterly . 3 (1–2). 1956: 111–133. doi :10.1002/nav.3800030110 .
↑ Kim, Young Shin; Giacometti, Rosella; Rachev, Svetlozar; Fabozzi, Frank J.; Mignacca, Domenico. "Measuring financial risk and portfolio optimization with a non-Gaussian multivariate model" . Annals of Operations Research. 201 (1). 21 November 2012: 325–343. doi :10.1007/s10479-012-1229-8 . 20 July 2018 tarixində arxivləşdirilib . İstifadə tarixi: 15 November 2024 .
↑ Merton, Robert. September 1972. "An analytic derivation of the efficient portfolio frontier," Journal of Financial and Quantitative Analysis 7, 1851–1872.
↑ Rockafellar, R. Tyrrell; Uryasev, Stanislav. "Optimization of conditional value-at-risk" (PDF) . Journal of Risk. 2 (3). 2000: 21–42. doi :10.21314/JOR.2000.038 . 2017-08-11 tarixində arxivləşdirilib (PDF) . İstifadə tarixi: 2024-11-15 .
↑ Kapsos, Michalis; Zymler, Steve; Christofides, Nicos ; Rustem, Berç. "Optimizing the Omega Ratio using Linear Programming" (PDF) . Journal of Computational Finance. 17 (4). Summer 2014: 49–57. doi :10.21314/JCF.2014.283 . 2019-08-03 tarixində arxivləşdirilib (PDF) . İstifadə tarixi: 2024-11-15 .