Pyer Məhəmməd Sayd

Pyer Məhəmməd Sayd yaxud Pyer Murad Sayd[1] (1475, Türkiyə1522, Rodos) — Cem Sultanın oğlu, Osmanlı şahzadəsi.

Pyer Məhəmməd Murad Sayd
Sayd knyazı və Sayd vikontu
17 oktyabr 1492 – 1522
ƏvvəlkiTitul yaradıldı
Şəxsi məlumatlar
Doğum tarixi 1475
Doğum yeri
Vəfat tarixi 1522
Vəfat yeri
Fəaliyyəti əsilzadə
Atası Cem Sultan
Anası Yelena-Mariya dei Konti Orsini di Pitilyano
Həyat yoldaşı Mariya Konsetta Doriya
Uşağı Oşin Pyer Sayd
Dini Katolik

1475-ci ildə Konyada, atasının Karaman valisi olduğu dövrdə anadan olmuşdu. Cem Sultan Rodosa gedəndə o Misirdə nənəsi ilə qalmışdı. 1490-cı illərdə Rodosa köçmüş və burda 17 oktyabr 1492-ci ildə xristian olmuşdur.

İtaliya həyatı

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Daha sonra Papanın dəvətilə atasının yanına — Romaya köçmüş və burada Papa VI Aleksandr tərəfindən "Sayd knyazı" əsilzadə titulu verilmişdi. Daha sonra isə 1495-ci ildə Neapol şəhərinə köçmüş və burada Neapol krallığı hökmdarı I Ferdinand (Neapol kralı) isə ona Sayd vikontu titulunu vermişdi. Burada o Genuyanın Neapoldakı konsulunun qızı Mariya Konsetta Doriya ilə evlənmişdi. 1522-ci ildə Rodosu ziyarət edərkən Osmanlı hücumu nəticəsində ən kiçik oğlu Mustafa ilə birlikdə öldürülmüşdür. Qəbri Rodos kafedralında idi, lakin dağıdılmışdır.[2]

Mariya Konsetta Doriya ilə evlənmişdir. Övladları:

  1. Oşin Pyer SaydSayd knyazlığının ikinci knyazı.
  2. Donna Yelena Sayd (d. 1502, Roma — ö. 1576, Roma) — rahibə olmuşdu.
  3. Donna Konsetta Sayd (d. 1503, Roma — ö. 1605, Roma) — 102 il yaşamış, 4 dəfə evlənmişdir.
  4. Nikola Sayd (d. 1505, Roma — ö. 1536, Malta) — Maltaya köçmüşdü. Nikolo Saydın vəsiyyətnaməsi
  5. Ambrosio Paolo Sayd (d. 1506, Roma — ö. 1551, Malta) — qardaşı ilə Maltaya köçmüşdü. 1541–1542ci illərdə Qozo adasının qubernatoru olmuşdur.
  6. Mustafa Tommaso Sayd (d. 1508, Roma — ö. 1522, Rodos) — atası ilə birlikdə edam olunmuşdur.
  1. "Fatih ile Cem Sultan'ın 'Papalık' ve 'Bizans Prensi' olan Hristiyan torunları". 2022-03-21 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-06-12.
  2. Nikolas Vatin, Études Ottomanes XVe-XVIIIe siècles, səh. 501