Bu məqalə Sədabad müqaviləsi məqaləsinə çox yaxındır və hər ikisinin eyni başlıq altında birləşdirilməsi mümkündür.
Səadabad Paktı — Türkiyə, İran və Əfqanıstan arasında, 1937-ci il 8 iyul tarixində Tehranda Səadabad sarayında imzalanan dörd tərəfli hücum etməmə paktı.[1]
Tərəflər; sazişdə ümumi olaraq bir-birilərinin daxili işlərinə qarışmayacaqlarını, ortaq maraqlarına aid olan məsələləri bir-birilərinə danışacaqlarını, bir-birlərinə qarşı hücum etməyəcəklərini və sərhədlərinin qorunmasına hörmət göstərəcəklərini vəd etmişdilər. Ancaq paktın əsas səbəbi olan kürd tayfaları problemi, 7-ci maddəninbu ifadələrində gizlidir: Pakta bağlı olan tərəflərdən hər biri öz sərhədləri daxilində digər bağlı tərəflərin müəssisələrini dağıtmaq, nizam və təhlükəsizliyini sarsıtmaq və ya siyasi rejimini pozmaq məqsədilə silahlı dəstələr, birliklər və ya təşkilatların qurulmasını və hərəkətə keçmələrini əngəlləmək vəzifəsi boyunlarına qoyulurdu. II Dünya Müharibəsi şəraitində sazişin digər müddəaları yararsız qalmış, lakin 7-ci maddə müqavilənin davamını təmin etmişdir. Səadabad Paktı; 1979-ci ildə İrandakı İslami rejim, paktı ləğv etdiyini işarə edənə qədər hüquqi varlığını davam etdirmişdir.
İraq, İngiltərəyə olan bağlılığını tarazlaşdırmaq üçün İran və Türkiyəyə hücum etməmə paktı təklif etmişdir. Türkiyə isə ayrı-ayrı paktlar yerinə regional pakt qurulmasını təklif etmişdir. SSRİ-nin təklif etdiyi, Əfqanıstanın paktda yer alması fikri də qəbul ediləndən sonra pakt Tehranda imzalanmışdır.