Siyasi Araşdırmalar İnstitutu (Paris)

Siyasi Araşdırmalar İnstitutu (Paris) (fr. Institut d'études politiques de Paris), qıs. Sciences Po — Fransanın siyasi və diplomatik elitasının qurucusu.

Siyasi Araşdırmalar İnstitutu
Institut d'Études Politiques de Paris
48°51′15″ şm. e. 2°19′43″ ş. u.HGYO
Əsası qoyulub	1872
Tələbə sayı	5.252[1], 5.561[1], 6.561[1], 6.876[1], 7.592[1], 8.307[1], 8.597[1], 8.792[1], 9.062[1], 9.427[1], 9.746[1], 10.098[1], 10.308[1], 10.445[1], 10.843[1], 10.712[1], 11.196[1]
Ölkə	Fransa[2]
Sayt	sciencespo.fr
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

Yalnızca siyasi və iqtisadi elmlərə deyil, hüquq, rabitə, maliyyə, sahibkarlıq, şəhər siyasəti, menecment və jurnalistika sahələrinə də diqqət yetirir.

İnstitut, Sena yaxınlığında, Sen-Jermen və Raspay bulvarları arasında, Parisin Paris Notr-Dam, Panteon və Milli Məclis kimi əsas görməli yerlərinin əksəriyyətinə piyada məsafədə yerləşir.

İnstitut, Sena çayının sol sahilindəki yeddinci bölgədə yerləşən XVII və XVIII əsrlərdə malikanələrdə yerləşir.

Science Po adı üç ayrı, lakin bir-birini tamamlayan qurumları nəzərdə tutur:

• 1945-ci ildə əvəz edilmiş Azad Siyasi Elmlər Məktəbi:
  • Siyasi Elmlər üçün Milli Təqdimat (FNSP), bir araşdırma mərkəzi; və
  • Paris Siyasi Araşdırmalar İnstitutu (IEP Paris), tələbələrin birbaşa öyrədildiyi yerdir.

Sciences Po 1872-ci ilin fevralında bir qrup Fransız alimləri, siyasətçiləri və iş adamları tərəfindən Sərbəst Siyasi Elmlər Məktəbi (École Libre des Sciences Politiques) olaraq quruldu; bunlar arasında İppolit Ten, Ernest Renan, Alber Sorel, Pyer Pol Lerua-Bolye, Emil Butminin rəhbərlik etdiyi Fransua Qizo vardı^[3]. 1870-ci ildə müharibədə məğlubiyyətdən, III Napoleonun, Paris Kommunasından ayrılmasından sonra bu insanlar Fransız siyasətçilərinin hazırlanması sistemində islahatlar aparmağa çalışdılar. Bu istək Fransanın siyasi və diplomatik korpuslarının yetərincə təhsili olmadığı üçün beynəlxalq siyasi və iqtisadi statusunun azalması qorxusundan irəli gəlirdi. Məktəbin "demək olar ki, dövlətin mühəndis olmayan elitasının hamısı üçün bir zəmin" kimi xidmət etməsi nəzərdə tutulmuşdu.

1. ↑  «LSE: A History of the London School of Economics and Political Science, 1895—1995», Oxford University Press, 1 June 1995.
2. ↑  «Consolidation de L’autonomie de Sciences Po» Sénat, 1996.
3. ↑  «Le statut juridique de Sciences Po: la dualité FNSP et IEP de Paris» Centre d’histoire de Sciences Po
4. ↑  «Sciences Po Paris Overview: Introducing Sciences Po» Sciences Po Website, 2001.
5. ↑  «Sciences Po Paris Overview: Introducing Sciences Po» Sciences Po Website, 2001.
6. ↑  «Sciences Po Paris Overview: Introducing Sciences Po» Sciences Po Website, 2001.
7. ↑  «La Bibliothèque de Sciences Po», Sciences Po Website, 2007
8. ↑  «IBSS Boosts Coverage of French Social Science Journals», IBSS Arxivləşdirilib 2009-05-24 at the Wayback Machine, 2005.
9. ↑  «Presses de Sciences Po», Sciences Po Website, 21 October 2004.
10. ↑  «Columbia University, LSE and Sciences Po launch Global Public Policy Network», PRNewsWire, 19 September 2005.
11. ↑  «Sciences Po’s Joint Degrees», Association of Professional Schools of International Affairs, 21 October 2004.
12. ↑  «Sciences Po ― an elite institution’s introspection on its power, position and worth in French society» NYU Department of Journalism, 9 September 2003.

• Дерюжинский В. Ф. Ecole libre des sciences politiques  // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). СПб.. 1890–1907.
• Richard Descoings, Sciences Po. De la Courneuve à Shanghai fr:Richard Descoings#Publications, préface de René Rémond, Presses de Sciences Po, Paris, 2007 (ISBN 2-7246-0990-5)
• Jacques Chapsal, " L’Institut d'études politiques de l’Université de Paris ", Annales de l’Université de Paris, n° 1, 1950
• " Centenaire de l’Institut d'études politiques de Paris (1872—1972) ", brochure de l’Institut d'études politiques de Paris, 1972
• [1], A Sciences-Po, les voyages forment la jeunesse, Monde Diplomatique, Février 2006
• Pierre Favre, Cent dix années de cours à l'École libre des sciences politiques et à l’Institut d'études politiques de Paris (1871—1982), thèse de doctorat, 2 volumes, 1986
• Gérard Vincent, Sciences Po. Histoire d’une réussite, Orban, Paris, 1987
• Marie-Estelle Leroty, L’Enseignement de l’histoire à l'École libre des sciences politiques et à l’Institut d'études politiques de l’Université de Paris de 1943 à 1968, mémoire de diplôme d'études approfondies dirigé par Jean-François Sirinelli, Institut d'études politiques de Paris, 2000
• Anne Muxel (direction), Les Étudiants de Sciences Po, Presses de Sciences Po, Paris, 2004, ISBN 2-7246-0937-9 : Résultats d’une grande enquête menée en janvier 2002 auprès des élèves par le Cevipof
• Comité national d'évaluation des établissements publics à caractère scientifique, culturel et professionnel, Rapport d'évaluation de l'Institut d'études politiques de ParisPDF, septembre 2005
• Cyril Delhay, Promotion ZEP. Des quartiers à Sciences Po, Hachette, Paris, 2006, ISBN 2-01-235949-3

• Rəsmi səhifəsinin ingilis dilli versiyası
• Qısa tarixi
• Шестнадцатая годовщина разделения Sciences Po