Urbatayr (V əsr) — qədim türkcə ur (uru) "oğlu", "oğlan uşağı" və batu "möhkəm", "qüvvətli"; ər "igid", "kişi" sözlərindən; bütünlükdə bu ad "oğulmöhkəm (sağlam mənasında) kişi, igid" deməkdir. Bəlkə də bu şəxs adı ur (uru) oğlan və altay dil ailəsinə mənsub dillərdəki ibarətdir. Lakin ermənicə yazılışda bu sözün sonu Urunər adında olduğu kimi erməni dilindəki "ayr" "kişi" sözünü uyğunlaşdırılmışdır.[1]