Yoqaçara (sanskr.योगाचार, yogāchāraIAST, çin.瑜伽派; hərfi mənada – «yoqanın tətbiqi»),[1] həmçinin vicnyanavada (hərfi mənada – "şüur təlimi"), vicnyaptimatra (hərfi mənada – "ideya təlimi") və çittamatra (hərfi mənada – "yalnız idrak") — mahayanabuddizmində meditativ və yogik təcrübələrin daxili obyektivindən idrak, qavrayış və şüurun öyrənilməsini vurğulayan təsirli fəlsəfə və psixologiya ənənəsi.[2][3] Əsas nümayəndələri Asanqa (IV əsr), Vasubandhu (V əsr), Diqnaqa (VI əsr) və Dharmakirti (VII–VIII əsrlər) olmuşdur. Buddizm ideyasını fərdin psixi mövcudluğunun yeganə reallığı haqqında konkretləşdirən yoqaralar hər hansı məzmundan mücərrədləşdirilmiş saf şüurun (vicnana) müstəsna əhəmiyyəti konsepsiyasını inkişaf etdirmişdilər. İnsan istəklərinin hədəfi olan bu vəziyyətdə qalmaq bodhi (hərfi mənada – maarifləndirmə) və ya nirvanadır. Buna nail olmağın əsas vasitələrindən biri də yoqa təcrübəsidir.[4]
Kalupahana, David J., The Principles of Buddhist Psychology, Delhi: ri Satguru Publications, 1992
Keenan, John P. (1993). Yogācarā. pp. 203–212 published in Yoshinori, Takeuchi; with Van Bragt, Jan; Heisig, James W.; O'Leary, Joseph S.; Swanson, Paul L.(1993). Buddhist Spirituality: Indian, Southeast Asian, Tibetan, and Early Chinese. New York City: The Crossroad Publishing Company. ISBN0-8245-1277-4
Kochumuttom, Thomas A., A buddhist Doctrine of Experience. A New Translation and Interpretation of the Works of Vasubandhu the Yogacarin, Delhi: Motilal Banarsidass, 1999
Norbu, Namkhai (2001), The Precious Vase: Instructions on the Base of Santi Maha Sangha. Shang Shung Edizioni. Second revised edition. (Translated from the Tibetan, edited and annotated by Adriano Clemente with the help of the author. Translated from Italian into English by Andy Lukianowicz.)
Park, Sung-bae, Buddhist Faith and Sudden Enlightenment, SUNY Press, 1983
Shantarakshita & Ju Mipham (2005). The Adornment of the Middle Way Padmakara Translation of Ju Mipham's commentary on Shantarakshita's root versus on his synthesis.
Timme Kragh, Ulrich (editor) 2013, The Foundation for Yoga Practitioners: The Buddhist Yogācārabhūmi Treatise and Its Adaptation in India, East Asia, and Tibet, Volume 1 Harvard University, Department of South Asian studies.
Zim, Robert (1995). Basic ideas of Yogacara Buddhism. San Francisco State University. Source: [1]Arxivləşdirilib 2012-09-11 at the Wayback Machine (accessed: October 18, 2007).
"The mind-only teaching of Ching-ying Hui-Yuan" (subtitle) "An early interpretation of Yogaacaara thought in China", Ming-Wood Liu, Philosophy East & West, vol. 35 no. 4, October 1985, pp. 351–375