Alüminium hidroksid

Vikipediya saytından
Kəmalə baxa (müzakirə | töhfələr) (→‎Kimyəvi xassələri) tərəfindən edilmiş 05:44, 9 iyun 2021 tarixli redaktə
(fərq) ← Əvvəlki versiya | Son versiya (fərq) | Sonrakı versiya → (fərq)
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
Alüminium hidroksid
Molekulyar modelin şəkli
Ümumi
Kimyəvi formulu Al(OH)3
Molyar kütlə 78 q/mol
Fiziki xassələri
Sıxlıq 2,42 q/sm³
Təsnifatı
CAS-da qeyd. nöm. 21645-51-2
PubChem
RTECS BD0940000
ChEBI 33130
ChemSpider

Alüminium hidroksid – kimyəvi formululu Al(OH)3 olan qeyri –üzvi birləşmədi.

Alüminium hidroksidi alüminium duzlarının ammonyakla reaksiyası nəticəsində almaq olar:


Alüminium hidroksid jelatinə bənzər ağ çöküntü kimi çökür.

Alüminium hidroksid istehsalının ikinci üsulu isə suda həll olunan alüminium duzlarının qələvi metalların karbonatları ilə reaksiyasıdı:

Fiziki xassələri

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Alüminium hidroksid, 4 kristal modifikasiyası olan ağ kristal maddədir:

  • monoklinik (γ) gibbsit
  • triklinik (γ ') gibbsit (hidrarqillit)
  • bayerit (γ)
  • nordstrandit (β)

Gibbsit, alüminium hidroksidin kimyəvi cəhətdən ən sabit formasıdır.

Kimyəvi xassələri

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Alüminium hidroksid suda zəif həll olunur, amfoter xüsusiyyətə malikdir. Təzə çökmüş alüminium hidroksid turşularla və qələvilərlə reaksiyaya daxil olur:



  • Bərk reagentlərin əriməsi nəticəsində:
  • Qızdırıldıqda parçalanır:


Ammonyak məhlulları ilə reaksiya daxil olmur.

Alüminium hidroksid, suyun təmizlənməsində istifadə olunur, çünki müxtəlif maddələri absorbsiya (udmaq) qabiliyyətinə malikdir. Tibbdə peyvəndlərin istehsalında köməkçi maddə kimi istifadə olunur. Diş pastası, mineral gübrələr, kağız, boyaların tətbiqində istifadə olunur.

  • Лидин Р.А. и др. Химические свойства неорганических веществ: Учеб. пособие для вузов. — 3-е изд., М.: Химия, 2000. — 480 с.
  • Справочник химика / Редкол.: Никольский Б.П. и др.. — 2-е изд., М.-Л.: Химия, 1966. — Т. 1. — 1072 с.
  • Справочник химика / Редкол.: Никольский Б.П. и др.. — 3-е изд., Л.: Химия, 1971. — Т. 2. — 1168 с.