Əlvida (mahnı)

Sən mənim sinəmə bir dağ çəkmisən,
Elə bil köksümdə od qalanıbdır.
Qəlbimdə dərdlər var, dağdan bəllidir,
Sıra dağlar kimi sıralanıbdır.
Sən (Hər) nə söyləsən, mən nə dinləsəm nəyə yarar ki,
Fani dünyada mənə etdiklərin de kimə qalar ki?!
Bu nə ağrıdır, yoxsa gəldi ayrılıq?!
Gözlərimmi aldadır?!
Al sabahlarını, geri ver günahlarımı,
Götür, apar hər nəyin varsa,
Gözüm görməsin yoxsa xatirən qalar,
Sən uzaqlara, mən uzaq yalanlara məhkum olmuş dörd divar...
Toz-tufanlarını, çovğun, boranlarını da apar,
Günəş doğmadan, gecə boz köynəyini geysin,
Qaranlıqlar çöksün yerə,
Və də son sözüm sənə,
Əlvida...