Cəza — Hər hansı təqsirə, cinayətə, pis əmələ qarşı tətbiq edilən təsir tədbiridir. Öz məzmununa görə cəza çox sərt olmaqla, təqsirli şəxsin hüquqlarının iri miqyasda məhdudlaşdırılmasında ifadə olunur.[1] Onun mahiyyəti cinayət törətmiş şəxslərin mənəvi, siyasi, fiziki və əmlak xarakterli məhrumiyyətlərə məruz qoymaqla, onları tənbeh etməkdən ibarətdir.
Qanunda cinayət kimi nəzərdə tutulan davranışın müqabilində verilən sanksiyadır. Cəza cinayət törədən şəxsə cavab vermək və onun yenidən cinayət törətməsinin qarşısını almaq məqsədilə tətbiq edilir. Müasir hüquqda cəzanı dövlət verir. Cəza cinayətə mütənasib olmalıdır.
Cəzanın ümumi qəbul edilmiş üç əsas məqsədi var. Müasir hüquq sistemlərinin qisas almayacağı və ədalətin qisas olmadığı fikri qəbul edilmişdir. Lakin ədalət anlayışının ibtidai cəmiyyətlərdə intiqam hissindən qaynaqlanmış və sonra bu səlahiyyətin dövlətə keçməsi ilə ortaya çıxması ehtimalı yüksəkdir. Müasir cinayət hüququnda çəkindirmə, qarşısının alınması və təkmilləşdirilməsi; mülki sferada hüquqların dəyişdirilməsi və qorunması məqsədi daşıyır. Caydırıcılığın iki ölçüsü var;
Dövlətin olmadığı ibtidai toplumlarda fərdlər insani instinktlə başqalarının onlara etdiyi zərərin qisasını almağa, qarşı tərəfə də eyni zərəri vurmağa (qarşılığında geri qayıtmağa) cəhd göstərmişlər. Bu vəziyyətin bir sıra çatışmazlıqları var. Qisas almaq üçün başqasının başını kəsməyə çalışan, ovladığı heyvanı başını kəsərək qəsb edən şəxs yenə də zərər çəkə bilər, çünki qarşı tərəf daha güclü, daha hiyləgər və törətdiyi cinayətə görə texniki bacarıqlara malikdir. Qarşılıqlı cavab verməyə çalışan şəxs qarşı tərəfə daha çox zərər verə bilər (proporsional olmayan qarşılıqlılıq). Qarşılıqlı çəkişmələr yarana bilər. Zərərçəkən intiqamını aldıqdan sonra o, bu dəfə asan çıxış yolu tutaraq, başqalarını incitməyi vərdiş halına salaraq cinayətkara çevrilə bilər. Dövlət qurumunun yarandığı və yerləşdiyi cəmiyyətlərdə qisas əməli intiqamı əvəz etmişdir. [2] Qeyd olunan narahatçılıqları aradan qaldırmaq üçün dövlət onun əvəzinə həmin şəxsin qisasını almağı öz üzərinə götürüb. Halbuki bu cəzanı dövlətin təyin etdiyi şəxslər həyata keçirib. O, insanlara intiqam almağa çalışmağı qadağan etdi və hətta bunu yeni cinayət kimi qəbul etdi. Məsələn, qədim zamanlarda malı qəsb edilən tacir başqa ölkədə olsa belə, orada dövlətə müraciət edib. Məşhur inancın əksinə olaraq, bir çox cəmiyyətlər tarixin dərinliklərində qisas mərhələsini keçmişlər. Sonralar qisas həbslə əvəz olundu.