Kələm turşusu — bir çox mətbəxdə geniş istifadə olunan, kələmdən hazırlanan turşu növü. Əsasən qış aylarında daha çox istifadə olunur.
Qədim Roma yazıçıları Böyük Katon və Kolumella əsərlərində kələm turşusundan bəhs etmişdirlər. Kapitan Ceyms Kuk səyahətləri zamanı özü ilə kələm turşusu ehtiyatları götürürdü.[1][2]
Kələm turşusu Şərqi Avropa ölkələrindən Azərbaycan, Rusiya, Belarus, Estoniya, Latviya, Litva, Moroviya, Polşa, Ukrayna mətbəxlərində geniş istifadə olunur. Rusiya mətbəxində bəzən piraşkinin içərisinə kələm turşusu qoyulur.[3] Polşada biqos yeməyinin inqredientidir.[4]
Almaniya və Avstriyada kələm turşusu giləmeyvələrlə dadlandırılır.[5] Çilidə kələm turşusu hotdoq və sendviçlərdə istifadə olunur. Pensilvaniyada Yeni il ərəfində kələm turşusu yemək ənənəsi mövcuddur. İnanca görə kələm turşusu yemək gələn il üçün uğur gətirir.[6]
Azərbaycan mətbəxində gülkələmindən də turşu hazırlanır. Bu zaman kərəviz, sarımsaq, üzüm sirkəsi kimi ərzaqlardan istifadə olunur.[7]
Kələm turşusunun hazırlanması zamanı kələmdən, duzdan, yer kökündən, eləcə də, qırmızı çuğundurdan istifadə olunur.[8]
Hazırlamaq üçün çox da böyük olmayan kələmlər seçilir, onun üst qatı, özəyi çıxarılır. 4 yerə bölünür, çəlləklərə yığılır, duzlu su tökülür. Kələmə rəng vermək üçün içinə dilim-dilim kəsilmiş qırmızı çuğundur əlavə edilir. Turşumanı sürətləndirmək üçün çəlləyə bir neçə sütül qarğıdalı qoyulur. Çəlləyin suyundan iki həftə ərzində günaşırı götürülür. Turşuma qurtarandan sonra suyun üzərinə bir neçə ovuc təmiz yuyulmuş arpa tökülür. Arpa kələmin üstünü kif bağlamaqdan qoruyur.[8]