K2-19

Bu adın digər istifadə formaları üçün bax: K2 (dəqiqləşdirmə).

K2–19 maqnit cəhətdən aktiv olan erkən K tipli[7] və ya gec G tipli əsas ardıcıllıq ulduzudur[8] və parlaqlıqda ~1% variasiya nümayiş etdirən işıq əyrisinə malikdir.[8] O, təxminən 976 işıq ili uzaqlıqda Qız bürcündə yerləşir. Bu ulduzun orbitində üç təsdiqlənmiş tranzit ekzoplanetin olduğu məlumdur.

Ulduz
K2-19
Müşahidə məlumatları
(Dövr J2000.0)
Məsafə 299,312 ± 1,7559 parsek[1]
Görünən ulduz ölçüsü (V) 13 ± 0,01[2]
Bürc Qız (bürc) (dəqiqləşdirmə)
Astrometriya
Radial sürət (Rv) 7,369 ± 0,011 km/san[3]
Parallaks (π) 3,341 ± 0,0196 mas[1]
Xüsusiyyətləri
Ulduz təsnifatı G7[4]
Fiziki xüsusiyyətləri
Kütlə 0,93 ± 0,05 M☉[5]
Radius 0,82338893 ± 0,04686797 R☉[6]
İşıqlandırma gücü 0,49530944 ± 0,01262072 L☉[6]
Metallığı 0,146[4]
Orbit elementləri
Digər təyinatlar
UCAC4 454-050261, 2MASS J11395048+0036129, SPOCS 2797, Gaia DR2 3798833775141351552, Gaia DR3 3798833775141351552, TIC 281885301, K2-19, EPIC 201505350
Verilənlər bazasında məlumat
SIMBAD K2-19

Planet sistemi

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Kəşf Kepler kosmik gəmisinin K2 uzadılmış missiyasının 1-ci Kampaniyasının məlumatlarının təhlili zamanı iki xarici planetin planet namizədləri olduğu bildirildi.[9] Hər iki planet Devid J. Armstronq və K2–19b üçün əlavə tranzitləri aşkar etmək və bir saatlıq tranzit vaxtı dəyişmələrini ölçmək üçün yer əsaslı teleskoplardan istifadə edən əməkdaşları tərəfindən təsdiq edilmişdir.[10] Onlar müstəqil olaraq 20 digər planetlə birlikdə Benjamin T. Montet və komanda tərəfindən təsdiq edilmişdir.[11]

K2–19d ilk dəfə K2 Missiyasının[13] birinci ilindən namizədlərin axtarışı zamanı planet namizədi kimi bildirilmiş və daha sonra Sinukoff və digərləri tərəfindən təsdiq edilmişdir.[8]

Xüsusiyyətlər K2–19 üç məlum planeti olan bir planet sisteminə malikdir, bunlardan ikisi daha böyük olan K2–19b və K2–19c 3:2 orta hərəkət rezonansına yaxındır. Hər üç planet öz ulduzuna Merkuri planetinin Günəşə etdiyindən daha yaxın orbitdədir.[7]<ref name="Mercury Fact Sheet">{{cite web | title=Mercury Fact Sheet | url=http://nssdc.gsfc.nasa.gov/planetary/factsheet/mercuryfact.html | last=Williams | first=David R. | publisher=NASA | date=2018-09-27

İstinadlar

[redaktə | mənbəni redaktə et]
  1. ↑ 1 2 Gaia Early Data Release 3 (ing.). / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency 2020.
  2. ↑ Zacharias N., Finch C. T., Girard T. M., Bartlett J. L., Monet D. G., Zacharias M. I. VizieR Online Data Catalog: UCAC4 Catalogue (Zacharias+, 2012) (ing.). 2012. Vol. 1322.
  3. ↑ Crossfield, Ian J. M., Ciardi D. R., Petigura E. A., Sinukoff E., Schlieder J. E., Howard A. W., Beichman C. A., Isaacson H., Christiansen J. L., Fulton B. J. et al. 197 candidates and 104 validated planets in K2's first five fields (ing.). // The Astrophysical Journal: Supplement Series AAS, 2016. Vol. 226, Iss. 1. P. 7. 20 p. ISSN 0067-0049; 1538-4365 doi:10.3847/0067-0049/226/1/7 arXiv:1607.05263
  4. ↑ 1 2 Su T., Zhang L., Long L., Han X. L., Misra P., Meng G., Pi Q., Yang Z., Yang J. Magnetic Activity and Physical Parameters of Exoplanet Host Stars Based on LAMOST DR7, TESS, Kepler, and K2 Surveys (ing.). // The Astrophysical Journal: Supplement Series AAS, 2022. Vol. 261, Iss. 2. 20 p. ISSN 0067-0049; 1538-4365 doi:10.3847/1538-4365/AC7151
  5. ↑ Montet B. T., Morton T. D., Foreman-Mackey D., Johnson J. A., Hogg D. W., Bowler B. P., Latham D. W., Bieryla A., Mann A. W. Stellar and planetary properties of K2 campaign 1 candidates and validation of 17 planets, including a planet receiving earth-like insolation (ing.). // Astrophys. J. / E. Vishniac IOP Publishing, 2015. Vol. 809, Iss. 1. P. 25. ISSN 0004-637X; 1538-4357 doi:10.1088/0004-637X/809/1/25 arXiv:1503.07866
  6. ↑ 1 2 Gaia Data Release 2 (ing.). / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency 2018.
  7. ↑ 1 2 Nespral, D.; və b. "Mass determination of K2-19b and K2-19c from radial velocities and transit timing variations". Astronomy and Astrophysics. 601. 2017. A128. arXiv:1604.01265. Bibcode:2017A&A...601A.128N. doi:10.1051/0004-6361/201628639. 2022-05-04 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-07-04.
  8. ↑ 1 2 3 Sinukoff, Evan; və b. "Eleven Multiplanet Systems From K2 Campaigns 1 and 2 and the Masses of Two Hot Super-Earths". The Astrophysical Journal. 827 (1). 2016. 78. arXiv:1511.09213. Bibcode:2016ApJ...827...78S. doi:10.3847/0004-637X/827/1/78.
  9. ↑ Foreman-Mackey, Daniel; və b. "A Systematic Search for Transiting Planets in the K2 Data". The Astrophysical Journal. 806 (2). 2015. 215. arXiv:1502.04715. Bibcode:2015ApJ...806..215F. doi:10.1088/0004-637X/806/2/215.
  10. ↑ Armstrong, David J.; və b. "One of the closest exoplanet pairs to the 3:2 mean motion resonance: K2-19b and c". Astronomy and Astrophysics. 582. 2015. A33. arXiv:1503.00692. Bibcode:2015A&A...582A..33A. doi:10.1051/0004-6361/201526008. 2021-10-22 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2022-07-04.
  11. ↑ Montet, Benjamin T.; və b. "Stellar and Planetary Properties of K2 Campaign 1 Candidates and Validation of 17 Planets, Including a Planet Receiving Earth-like Insolation". The Astrophysical Journal. 809 (1). 2015. 25. arXiv:1503.07866. Bibcode:2015ApJ...809...25M. doi:10.1088/0004-637X/809/1/25.