Millət (türk.millet, ərəb.ملة — milla) — Osmanlı imperiyasında "şəxsi hüquq"la bağlı müstəqil məhkəmə. Bunun əsasında hansısa konfessional bir cəmiyyətin öz qanunları əsasında özünü idarə etməsinə icazə verilirdi.
Adətən "sistem" adlandırılmasına baxmayaraq, XIX əsrə qədər Osmanlı imperiyasında indi retrospektiv olaraq "millət" adlandırılanların təşkili heç də sistemli deyildi. Əksinə, qeyri-müsəlmanlara bütövlükdə "millət" üçün ümumi struktur olmadan, sadəcə olaraq, öz icmaları daxilində əhəmiyyətli dərəcədə muxtariyyət verilmişdi. İmperiya daxilində müxtəlif dini icmalara uyğun gələn müxtəlif millətlər anlayışı XVIII əsrə qədər ortaya çıxmamışdı.[1] Baxmayaraq ki, XV əsrdə belə bir sistemin mövcud olmadığı indiki ədəbiyyatda qəbul edilir,[2] XIX–XX əsrlərdə millət sisteminin mövcudluğu onu Fateh Sultan Mehmed dövrünə bağlayan çoxsaylı təməl miflərlə əsaslandırılmışdır.[3]
↑Masters, Bruce. Christians and Jews in the Ottoman Arab World: The Roots of Sectarianism. Cambridge: Cambridge University Press. 2001. 61–2. ISBN978-0-521-80333-5.
↑Masters, Bruce. Millet // Ágoston, Gábor; Bruce Masters (redaktorlar ). Encyclopedia of the Ottoman Empire. 2009. 383–4.
↑ 12Braude, Benjamin. Foundation Myths of the Millet System // Braude, Benjamin; Bernard Lewis (redaktorlar ). Christians and Jews in the Ottoman Empire. 1. New York: Holmes & Meier. 1982. 69–90. ISBN978-0-8419-0519-1.
Braude, Benjamin. Foundation Myths of the Millet System // Braude, Benjamin; Bernard Lewis (redaktorlar ). Christians and Jews in the Ottoman Empire. 1. New York: Holmes & Meier. 1982. 69–90. ISBN978-0-8419-0519-1.
Masters, Bruce. Christians and Jews in the Ottoman Arab World: The Roots of Sectarianism. Cambridge: Cambridge University Press. 2001. ISBN978-0-521-80333-5.
Masters, Bruce. Millet // Ágoston, Gábor; Bruce Masters (redaktorlar ). Encyclopedia of the Ottoman Empire. 2009. 383–4.
Barkey, Karen; George Gavrilis. "The Ottoman Millet System: Non-Territorial Autonomy and its Contemporary Legacy". Ethnopolitics. 15 (1: Non–Territorial Autonomy and the Government of Divided Societies). 2016: 24–42. doi:10.1080/17449057.2015.1101845. - Published online 2015-12-21
Benjamin Braude and Bernard Lewis (ed.), Christians and Jews in the Ottoman Empire. The Functioning of a Plural Society, 2 vol., New York and London 1982.
Dimitris Stamatopoulos, "From Millets to Minorities in the 19th – Century Ottoman Empire: an Ambiguous Modernization", in S. G. Ellis, G. Hálfadanarson, A.K. Isaacs (επιμ.), Citizenship in Historical Perspective, Pisa: Edizioni Plus – Pisa University Press, 2006, 253–273
Elizabeth A. Zachariadou, Co−Existence and Religion, in: Archivum Ottomanicum 15 (1997), 119–29.
Ursinus, M.O.H. Millet // P. Bearman; Th. Bianquis; C.E. Bosworth; E. van Donzel; W.P. Heinrichs (redaktorlar ). Encyclopaedia of Islam (2nd). Brill. 2012. doi:10.1163/1573-3912_islam_COM_0741.
Masters, Bruce. Christians and Jews in the Ottoman Arab World: The Roots of Sectarianism. Cambridge: Cambridge University Press. 2001. ISBN978-0-521-80333-5.
Masters, Bruce. Millet // Ágoston, Gábor; Bruce Masters (redaktorlar ). Encyclopedia of the Ottoman Empire. 2009. 383–4.
Youssef Courbage and Philippe Fargues, Christians and Jews under Islam, translated by Judy Mabro, London−New York 1997.
Ramsaur, Ernest Edmondson Jr., The Young Turks. Prelude to the Revolution of 1908, 2. ed., İstanbul 1982, pp. 40–1, Anm. 30: "Meşveret", Paris, 3. Dezember 1895.
Çağlar Keyder, Bureaucracy and Bourgeoisie: Reform and Revolution in the Age of Imperialism, in: Review, XI, 2, Spring 1988, pp. 151–65.
Roderic H. Davison, Turkish Attitudes Concerning Christian−Muslim Equality in the Nineteenth Century, in: American Historical Review 59 (1953–54), pp. 844–864.