Mussolini

Bu məqalə qaralama halındadır. Lütfən, məqaləni ümumvikipediya və redaktə qaydalarına uyğun şəkildə tərtib edin. Əgər mümkündürsə, daha dəqiq bir şablondan istifadə edin.

Benito Amilkare Andrea Mussolini (29 iyul 1883^[1][2][…], Predappio, İtaliya krallığı – 28 aprel 1945^[1][2][…]) — İtaliya siyasətçisi, faşist partiyasının başçısı, diktator (duçe), 1922–1943-cü illərdə İtaliyanın rəhbəri.

Benito Mussolini
it. Benito Mussolini
İtaliya Nazirlər Şurasının 40-cı sədri
31 oktyabr 1922 – 25 iyul 1943
Monarx	III Viktor Emmanuel
Əvvəlki	Luici Fakta
Sonrakı	Pyetro Badalyo
dekabr 1925 – 25 aprel 1945
Əvvəlki	titul təsis edilib
Sonrakı	titul ləğv edilib
İtaliya xarici işlər naziri
30 oktyabr 1922 – 12 sentyabr 1929
Əvvəlki	Karlo Şantser
Sonrakı	Dino Qrandi
20 iyul 1932 – 9 iyun 1936
Əvvəlki	Dino Qrandi
Sonrakı	Qaleatsso Çiano
5 fevral – 25 iyul 1943
Əvvəlki	Qaleatsso Çiano
Sonrakı	Rafaele Quarilya
İtaliya Sosial Respublikasının Duçesi
23 sentyabr 1943 – 25 aprel 1945
Əvvəlki	vəzifə təsis edilib
Sonrakı	vəzifə ləğv edilib
İtaliya Sosial Respublikasının xarici işlər naziri
23 sentyabr 1943 – 25 aprel 1945
Əvvəlki	vəzifə təsis edilib
Sonrakı	vəzifə ləğv edilib
Şəxsi məlumatlar
Doğum adı	Benito Amilcare Andrea Mussolini
Doğum tarixi	29 iyul 1883(1883-07-29)[1][2][…]
Doğum yeri	Predappio, İtaliya krallığı
Vəfat tarixi	28 aprel 1945(1945-04-28)[1][2][…] (61 yaşında)
Vəfat səbəbi	güllə yarası[d]
Partiya	İtaliya Sosialist Partiyası (1901-1914) İtaliya Mübarizə Birliyi (1919-1921) Milli Faşist Partiyası (1921-1943) Respublika Faşist Partiyası (1943-1945)
Təhsili	Lozanna Universiteti (1904–1904)
Fəaliyyəti	jurnalist, müəllim, siyasətçi
Atası	Alessandro Mussolini
Anası	Roza Maltoni
Həyat yoldaşı	Rakel Mussolini (qızlıq soyadı Qvidi)
Uşaqları	oğulları: Vittorio, Bruno və Romano qızları: Edda və Anna-Mariya birinci həyat yoldaşı İda Dalzerdən oğlu: Benito Albino
Hərbi xidmət
Xidmət illəri	1915-1917
Mənsubiyyəti	İtaliya Krallığı
Qoşun növü	Qara köynəklilər
Döyüşlər	Birinci dünya müharibəsi İtaliya cəbhəsi
Rütbəsi	İmperiyanın birinci marşalı
Təltifləri
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

XX əsrin ən nəhəng tiranlarından olan Benito Mussolini əslən italyandır. Uşaqlığı atası dəmirçi Alessandro Mussolininin milliyətçilik ideyaları ilə keçdiyinin təsiri sonrakı həyatında kifayət qədər iz qoymuşdur.(bəzi mənbələrdə isə atası sosialist olaraq göstərilir.)

İlk və orta təhsil illəri sırasında qanunlara tabe olmaması və dalaşqan xarakteri 2 dəfə məktəbdən uzaqlaşdırmaya səbəb olmuşdur. New York Times qazeti 1922-ci ildə Mussolini ilə qərib bir qəzet redaktoru arasında baş verən dueli şərh edərkən Mussolininin bədənində 100-dən daha çox yara izinin olduğunu vurğulamışdır. Gənclik illərində sosializm düşüncələrinə maraq göstərdi , Nitşe, Kant, Marks və Engels kimi sosialist düşüncəli mütəfəkkirlərin görüşlərindən faydalandı. Mussolininin qəzəbinin əsas səbəbi ölkəsinin mürtəce təbiətli olmağı idi. Yeni əsrin başlamağına baxmayaraq, İtaliyadakı insanların böyük əksəriyyəti hələ də feodalizmin qanunları ilə yaşayırdı və o ölkədə hökm sürən feodal qaydalarına tabe olmayaraq 1902-ci ildə hərbiyə getməmək üçün İsveçrəyə qaçdı və burada "Əməkçilərin gələcəyi" adl; jurnalda məqalələrini yayımlamışdır. İsveçrəyə köçdükdən sonra 1903-cü ilin iyul ayında inqilab başlatmaq ittihamı ilə həbs edilir və İtaliyaya təhvil verilir.

Bu dönəmdəki yazı və nitqlərində Mussolini "Qanlı bir inqilabın ehtiyacından bəhs etmiş və Karl Marksın ideyalarının cəmiyyətin gələcəyi üçün yeganə çıxış yolu olduğunu " təkidlə iddia etmişdir. 1909-cu ildə Futurizm ideyaları Mussolinidə faşizm idealogiyanın formalaşması üçün toxum səpdi.(Futurizm 1909-cu ildə bir qrup italyan musiqiçi tərəfindən qurulan bədii, mədəni və intellektual axın idi. Futuristlər üçün bir neçə vacib qayda var idi: macəra, şiddət və müharibə. Manifestolarının əsas cümləsi isə "Müharibə dünyanın gigiyenasıdır" idi.) 1914-cü ildə başlanan I Dünya Müharibəsi Mussolininin həyatında dönüş nöqtəsi oldu və bu müharibəyə dəstək verməsi səbəbi ilə işlədiyi sosialist qəzetində digərləri ilə qarşıdurma yaşadığı səbəbi ilə oradan ayrıldı.

Bütün İtaliya Mussolinin çağırışı ilə müharibəyə qoşulmağa hazırlaşırdı. Sadəcə sosialistlər müharibənin əleyhinə idilər. Hər iki tərəfdə də işçi sinfinin savaşacağından əmin olduqları üçün müharibənin qəti şəkildə əleyhinə idilər. Faşizimlə sosializmi birləşdirən məqamlardan biri bütün siniflərə bərabər yanaşılması ,"sosial ədalət" prinsipinin tətbiqi idi. Nəzəriyyədə faşizm hansısa sinif tərəfindən dəstəklənməsinə etiraz etmir. Prinsipcə faşizm bütün siniflərə bərabər yanaşmalıdır. Həm italyan faşizmi, həm də alman nasizmi bütün siniflərə ritorik jestlər etmişdi. Faşizmin açar elementi onun "milli dirçəliş", yaxud "yeni nizam" axtarışıdır. Britaniyalı siyasi nəzəriyyəçi Rocer Qriffin özünün "Faşizm" adlı əsərində bəyan edir ki, faşizm "populist ultra millətçiliyin palingenetik formasıdır". "Palingenetik" dirçəliş deməkdir, faşizmdə digər daha tipik populist və ultra-millətçi tendensiyalarla yanaşı "milli dirçəliş" ideyasına da bağlılıq var. İtaliya 1915-ci ildə Rusiya, İngiltərə və Fransanın tərəfində müharibəyə qoşuldu. Mussolini nəhayət ki, müharibə haqqında yazmaqdan daha artığını edərək, şəxsən müharibəyə qatılır, səngərlərdə əsgərləri millətçilik ideyaları ilə ruhlandırır və ən nəhayətində o millətçiliyin yeni bir çevrilişin səbəbi olacağından qəti şəkildə əmin olur. Müharibədə yaralanır və Milana qayıdır. Faşizm bütün dünyanın gördüyü yeni siyasi sistem idi. Faşistlər hərbi gücü, ölkəyə həddindən artıq bağlı olmağı və İtaliya əhalisinin üstünlüyünü qeyd edirdi. Üstəgəl, sistem bir cümlənin üzərində inşa edilmişdi: "Antik Romanın şöhrəti İtaliyanı yenidən ağuşuna alacaq". İsyankar Mussolini çıxışları və qəzeti vasitəsilə yeni ideologiyanı nəhayət ki, 35 yaşında yaymağa başlayır. Milanda və ölkənin şimalındakı digər bölgələrdə əsl inanclılardan ibarət "qara köynəklilər" adlı qrup yaradır. Bir müddət sonra bu dəstəni daha da böyüdərək əsl ordu qurmağı hədəfləmişdi. Bunun üçün isə diktatorluğun ən vacib elementi olan "düşmən yaratmaq" yolunu seçir. Mussolininin ideal düşməni tapmaq üçün uzağa getməyə ehtiyacı yox idi. 1917-ci ilin oktyabrında Vladimir Leninin kommunist inqilabı dünyanın hər yerində hiss edilən siyasi zəlzələ yaratmışdı. Çox insanın düşüncəsinə görə bu, kapitalizmin, şəxsi əmlakın və tanrının sonu idi. Müharibənin bitməsi ilə işsizlik və aclıq var gücü ilə İtaliyaya yayılmağa başladı. Rusiya inqilabından dərhal sonra kommunist partiyası quruldu. Sosialist partiya böyüyürdü, işçilər etiraz edirdi və vətəndaş müharibəsi güclənirdi. (nəzərə alsaq ki 1920-ci ildə 2 milyondan çox italyalı 2mindən çox üsyana qoşulmuşdu və bu da həmin dövr üçün kifayət qədər ağır nəticə idi.) Demokratiya ilə hakimiyyətə gələn iqtidar baş verənlərin öhdəsindən gələ bilməyəcəkdi. İtaliya inqilabın eşiyində idi. "Hər şey məhv olur, amma mən bu gedişatı dayandıracağam" .

Diktatorların bacardığı ən gözəl işlərdən biri hadisələri xalqa faciəvi formada çatdırmaq idi. Siyasətçilərin xalqın gözü qarşısında "hamımız acından öləcəyik" deməyi səfeh düşüncə kimi görünə bilər, amma Mussolini bu fürsətdən kifayət qədər layiqincə istifadə edə bildi. Faşist hərəkatları tez-tez demokratik vasitələrlə hakimiyyətə gəlsələr də, bu onların demokratiyaya sadiq qalacağı mənasına gəlmir. Faşistlər liberalizmi vaxtı keçmiş, uğursuz ideologiya hesab edirlər. 1921-ci il, 15 may Mussolini və bəzi faşistlər seçki yolu ilə parlamentə girdi. Artıq faşizm ideologiya yox, siyasi qüvvə idi, amma Mussolini demokratiyanın qanunlarına uyğun hərəkət etməyəcəkdi. Seçkilərdə xalqın dəstəyi ilə seçilən Mussolinidən xalq uğurlu islahat gözlədiyi halda o parlamentə girməklə faşizmi sadəcə ideologiya yox siyasi qüvvəyə çevirə bildi. Daha sonra Baş nazir postunu ələ keçirmək üçün Kral (həmin dövr üçün İtaliyada nə qədər demokratik rejim olmasına baxmayaraq Kralın Baş naziri seçmək hüququ var idi.) Emmanuelə paytaxta girəcəyi və onu devirəcəyi ilə bağlı təhdidlər yağdırır. Kral isə həm hərbi qüvvələrin həm də polis qüvvələrinin komandanı olmasına baxmayaraq xalqı qırğına verməmək səbəbi ilə Mussolinini Baş nazir postu ilə mükafatlandırır. Bütün demokratik cəmiyyətlərin əsas dayağı olan azad məhkəmə və hüquq sistemini ləğv edir. Bununla da o, açıq formada parlamentdə diktatorluğunun başladığını elan edir. Mussolini növbəti iki ildə İtaliyadakı digər demokratik qurumları da sistemli şəkildə yox etdi. Mediadakı senzura artdı, bütün mənfi xəbərlər qadağan edildi. Faşizmin 10 əmrindən biri belə idi: "Mussolini hər zaman haqlıdır". Mussolinin hərəkətləri və nitqləri getdikcə daha çox yayılırdı. Xüsusilə bir nəfər sürətlə iqtidarı ələ keçirən bu şəxsi diqqətlə izləmişdi. ADOLF HİTLER …Faşist utopiyasına görə, dövlət güclü, xalq yekcinsdir və o, dövlətə sona qədər bağlıdır. Bu dövlətdə ideologiyanı və davranışları təyin etmək istəyən maşın Oruel sayağı miqyasdadır.

Mussolini bu sözləri deyərkən səmimi idi:

"Hər şey dövlət daxilində, heç nə dövlətdən xaric deyil və heç nə ona zidd getmir".

Faşist internasionalizmi — " Öz xalqı ilə əlaqəli məsələlərə köklənsə də, faşizm tərəddüd etmədən digər ölkələrin faşist hərəkatları ilə həmrəylik tapmaq qabiliyyətindədir. Xüsusilə onları ümumi bir düşmən birləşdirirsə. İttifaq Dövlətləri bunun sübutudur." (buna nümunə olaraq Mussolini hökuməti tərəfindən Almaniyada yeni çiçəklənən milli-sosializmə dəstəyini göz önündə tutmaq lazım olacaq.) Adolf Hitler Almaniyada demokratik yolla seçilən hakimiyyətini Mussolini taktikaları ilə ələ keçirdi.

İllərdir Mussoliniyə bildiyi hər şeyi Hitlerin öyrətdiyini eşidirdik. Əslində isə vəziyyət tamamilə bunun əksi idi.

Hitler hakimiyyətə gələndə Mussolini artıq iqtidarının 11-ci ilində idi. Mussolini İtaliya xalqı qarşısındakı çıxışı zamanı faşizmin əsl məqsədini yerinə yetirəcəklərini deyir və imperatorluq quracağına and içir, amma 1935-ci ildə bu cür addım atmaq heç də asan deyildi. Qərb qüvvələri son 100 ildə inkişaf etməyə başlayan dünyanın böyük hissəsini müstəmləkəsinə çevirmişdi. Sadəcə bir neçə müstəqil cəmiyyət qalmışdı. Bunlardan biri İtaliyanın XIX əsrdə işğal etməyə çalışdığı Efiopiya idi. Yarım milyon İtalyan əsgəri Efiopiyada ciddi müqavimətlə qarşılaşdılar. Ona görə də Birinci Dünya müharibəsindən sonra qadağan edilən kimyəvi silaha əl atdılar. Hətta Cenevrə müqaviləsinin bütün şərtlərini pozaraq, Qırmızı Xaç Komitəsinin maşınlarına da zəhərli qazlarla hücum etdilər. Bütün dünya Mussolinin metodlarını qınasa da, heç kim bu qətliamı dayandırmaq üçün addım atmadı. 7 ay davam edən çətin mübarizədən sonra Mussolini faşizmin qələbəsini elan etdi. Yeni Roma İmperatorluğunun doğuşunu qürarla hayqırdı. İmperatorluq quruldu.(Amma döyüşün nəticələri İtalya üçün ağır oldu.400 min Efiopiyalı və 1000 ə yaxın İtalyan əsgəri döyüşdə zərərçəkmiş və öldürülmüşdü.)

1) "Aslan olaraq 1 gün yaşamaq qoyun olaraq 100 il yaşamaqdan daha yaxşıdır."

2) "Azadlıq bir vəzifədir, haqq deyil."

3) "Öz adıma 50 min silahı 50 min səs haqqına dəyişərəm."

4) " İnan , itaət et , döyüş."

5) " İrəliləsəm məni izləyin, geriləsəm məni öldürün, əgər ölsəm intiqamımı alın."

6) " Faşizmin bayrağını ulduzlara* dikəcəyik."

7) "Faşizm dini bir konseptdir."

8) "Məni sinəmdən (ürəyimdən) vurun.(Son sözləri*)"

9) "Poladı olanın hər şeyi olar."

10) " Stalinin başını Faşizmin baltası ilə qoparacam."

İtaliyalı Mussolininin "Bolonya"ya sevgisi bitib-tükənməz idi. Təsadüfi deyil ki, adıçəkilən komanda A seriyasında qazandığı 6 çempion titulundan 4-nə Mussolinin hakimiyyəti dövründə yiyələnib. Güman ki, bu uğurun əldə olunmasında meydandan kənar amillərin də təsiri az deyil.

1) Negel Kavtern-Tiranlar

2) www. Britannica.com

3) www.factor.az

5) http://bilge.az/article/18374

6) https://wwtürkiye.org/

7) История Италии

8) Rocer Qriff-Faşizm

9) National Geographic- Dictators Rulesbook