İngilis dilinin Oksford lüğəti (ing. Oxford English Dictionary, OED), Оksford lüğəti, Böyük Oksford lüğəti — ingilis dilinin dünyada ən məşhur və ən geniş akademik lüğəti[2][3][4]
Oksford ingilis dili lüğəti | |
---|---|
ing. Oxford English Dictionary[1] | |
Müəlliflər | Ceyms Mürre |
Orijinalın dili | ingilis dili |
Ölkə | |
Nəşriyyat | Oxford University Press |
"Oxford University Press" nəşrlər evi tərəfindən nəşr edilir. 2005-ci il nəşri 301 100 məqaləni əhatə edir (350 milyon çap işarəsi).
Lüğət qeyri-rəsmi şəkildə "Mürre lüğəti kimi tanınır (Murray’s) (ilk baş redaktor — Ceyms Mürrenin adı ilə).
Oxford English Dictionary (OED) ingilis dilinin ən geniş və nüfuzlu lüğətlərindən biridir. Bu lüğət ingilis dilinin sözlərini, onların mənalarını, mənşəyini və zaman içində necə dəyişdiklərini izah edir. OED ingilis dilinin tarixini əhatə edən geniş məlumatlar təqdim edir və təkcə müasir ingilis dili deyil, həm də tarixi mətnlərdə rast gəlinən arxaik sözlər və ifadələr haqqında da məlumat verir.
1. Mənaların geniş təsviri: Hər bir sözün müxtəlif mənalarını və bu mənaların zaman içində necə dəyişdiyini izah edir.
2. Etimologiya: Sözlərin mənşəyini və tarixi inkişafını ətraflı şəkildə təsvir edir.
3. İstifadə nümunələri: Hər bir söz üçün tarixi və müasir mətnlərdən alınmış çoxsaylı nümunələr təqdim edir.
4. Tarixi qavrayış: OED sözlərin ilk dəfə nə zaman və necə istifadə edildiyini izah etməklə, dilin tarixini izləməyə imkan yaradır.
OED həm çap, həm də onlayn versiyada mövcuddur. Onlayn versiyası daha müasir yeniləmələr və axtarış imkanları ilə istifadəçilərə daha rahat və geniş bir şəkildə məlumat əldə etmə imkanı verir. OED dilçilər, tədqiqatçılar və ingilis dilini öyrənənlər üçün əsaslı bir qaynaqdır.
OED haqqında daha ətraflı məlumat və onlayn lüğətə giriş üçün OED-in rəsmi saytından istifadə etmək mümkündür.
The Oxford English Dictionary is not an arbiter of proper usage, despite its widespread reputation to the contrary. The Dictionary is intended to be descriptive, not prescriptive. In other words, its content should be viewed as an objective reflection of English language usage, not a subjective collection of usage ‘dos’ and ‘don’ts’.