Qriqor Maraşetsi (erm. Գրիգոր Մարաշեցի; XII əsr və ya bilinmir[1][2], Qəhrəmanmaraş – XII əsr və ya bilinmir[1][2], Qəhrəmanmaraş, Zәngilәr dövlәti) — XII əsr erməni şairi.
Qriqor Maraşetsi | |
---|---|
erm. Գրիգոր Մարաշեցի | |
Doğum tarixi | XII əsr və ya bilinmir[1][2] |
Doğum yeri | |
Vəfat tarixi | XII əsr və ya bilinmir[1][2] |
Vəfat yeri | |
Fəaliyyəti | şair |
Əsərlərinin dili | erməni dili |
Janrlar | panegirik |
Qriqor Maraşetsi Maraşdan çox da uzaq olmayan Gesvants monastırında yaşayıb işləyirdi.[3] Maraşetsi Kilikiya ədəbi məktəbinin nümayəndəsi idi. Ən məşhur əsəri "Mərsiyələr"dir (1149, erm. «Ողբ» или «Վայ գիրք»). Bu əsər 1149-cu ildə Maraşın sultan Məsud tərəfindən alınmasına həsr edilmişdir.[4] Qriqor Maraşetsinin daha beş şeiri indiki dövr
gəlib çatmışdır – "Dua" (erm. «Աղօթքը»), "Tövbələr toplusu" (erm. «Մեղաների շարք»), həmçinin Müqəddəs Məryəmə həsr olunmuş üç panegirik.[5] Qriqor şeirlərində tez-tez şəhər həyatını təsvir edir, ermənilər arasında yayılmış at yarışlarından, sirk və teatr sənətlərindən bəhs etmişdir. Sehrbazları və heyvan tərbiyəçilərini tənqid edir, onların fəaliyyətini günah hesab edir.[6][7] Onun yaradıcılığında Qriqor Narekatsinin güclü təsirini hiss etmək mümkündür.[4][5][7]
Maraşetsi həm də nüfuzlu kilsə xadimi idi. O, nəsihətlərində monastırların abbatlarına xitab edir və onları öz tələbələrinə və prixoda mənsublarına qarşı daha ədalətli olmağa çağırırdı.[8]