Raşidun (ərəb. الراشدون) və ya dörd xəlifə — Məhəmmədin ölümündən sonra müsəlman cəmiyyətinə rəhbərlik edən ilk dörd xəlifə. Onlar Əbu Bəkr (632–634), Ömər (634–664), Osman (644–656) və Əlidir (656–661).
Raşidi xilafəti (632–661) adlanan bu xəlifələr hakimiyyəti sünni islamında "doğru yolda" (raşid) hesab edilir, yəni bu, dini baxımdan təqlid edilməli bir modeli (sünnə) təşkil edir.[1]
Məhəmməddən sonra gələn ilk dörd xəlifə Raşidun adlanır. Onlar:[2]
Məhəmmədin varisliyi müsəlman cəmiyyətini parçalayan əsas məsələdir. Müəllif Karl Ernstə görə, sünni islam, ədliyyəsindən asılı olmayaraq, onların varisliklərinin siyasi status-kvonunu qəbul edir, halbuki şiə müsəlmanları ilk üç xəlifənin legitimliyini böyük ölçüdə rədd edir və Məhəmmədin Əlini onun varisi təyin etdiyini iddia edirlər.[2][3]
Xəlifənin varisliyi mütləq yeni ilin ilk gününə təsadüf etmir.