Roma imperatoru — tarixçilər tərəfindən Roma Respublikasının süqutundan sonra Roma imperiyasının hökmdarlarına müraciət etmək üçün istifadə olunan termin.
Roma imperatoru | |
---|---|
Başçılıq edir | Qədim Roma |
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
Qədim Romada "Roma imperatoru" titulu yox idi, əksinə, bu başlıq mürəkkəb vəzifə və səlahiyyətlər toplusu üçün lazım olan stenoqram idi. Bu titulun indi populyar olmasına baxmayaraq, bu titul ilk daşıyan IX əsrin əvvəllərində I Mixail olmuş, özünü "Basileus Romaion" (romalıların imperatoru) adlandırmışdır. İmperator tituluna bənzər heç bir titul və ya rütbə yox idi, əksinə imperatorla ənənəvi olaraq bağlı olan bütün titulların mənşəyi respublika dövrünə təsadüf edir.
Roma imperatorları haqqında olan müzakirə əsasən müasir tarixçilərin öz baxış bucağından təsirlənir. Romalıların özləri müasir monarxik "imperiya" və "imperator" anlayışlarını bölüşmürdülər. Roma imperiyası mövcud olduğu müddətdə Roma Respublikasının bütün siyasi institutlarını və ənənələrini, o cümlədən senat və məclisləri saxlamışdır. Ümumiyyətlə, imperatorları de-yure hökmdarları kimi təsvir etmək olmaz. Rəsmi olaraq, imperator vəzifəsi "bərabərlər arasında birinci" (primus inter pares) hesab olunurdu və onların bir çoxu de-fakto hökmdarlara çevrilməmişdilər.
Sultan II Mehmedin dövründə Osmanlı imperiyası 1453-cü ildə Konstantinopolu fəth etmişdir. Bu, ümumi olaraq Roma imperiyasının qəti sonu hesab edilir.[1]
1453-cü ildə Konstantinopolun fəthindən sonra Osmanlı imperiyasının sultanları daha əvvəl Konstantinopolda hökmranlıq etmiş Bizans imperatorlarının xələfi kimi qanuni Roma imperatorları olduqlarını iddia etmişdilər.[2] Mehmed Roma və Klassik Yunanıstan tarixinə böyük maraq göstərirdi. O, Yuli Sezar və Makedoniyalı İsgəndəri təqlid etməyə başlamışdı.[3]