Haqqında bir sıra məqalələrin bir hissəsi |
Vergitutma |
---|
Fiskal siyasəti aspekti |
İkiqat vergitutma — bir şəxsin və ya təşkilatın eyni gəlir, mənfəət və ya əmlak üzərində iki fərqli ölkə tərəfindən vergiyə cəlb olunmasını ifadə edir.[1] Bu vəziyyət, beynəlxalq ticarət, sərmayə yatırımları və ya xarici gəlirlər əldə edən şəxslər üçün problem yarada bilər.[2]
Azərbaycanın da bir çox ölkə ilə ikiqat vergitutmanın aradan qaldırılması haqqında müqavilələri mövcuddur. Bu müqavilələr konkret vergiləri və tətbiq edilən şərtləri tənzimləyir.
İkiqat vergitutmanın qarşısını almaq və investorların təşviq edilməsi məqsədilə bir çox ölkə arasında ikiqat vergitutmanın aradan qaldırılması haqqında müqavilələr (Double Taxation Agreements, DTAs) bağlanır. Bu müqavilələrin əsas məqsədi:[3]
İkiqat vergitutmanın qarşısını almaq üçün iki əsas metod tətbiq olunur:[4]
İkiqat vergitutma müqavilələri iqtisadiyyat üçün mühüm rol oynayır.[6]
İkiqat vergitutmanın tarixi beynəlxalq ticarət və sərmayə fəaliyyətlərinin artdığı dövrlərə dayanır. Bu konsepsiya, xüsusilə XX əsrin əvvəllərində ölkələrarası iqtisadi əlaqələrin genişləndiyi bir zamanda aktual oldu.[7]
Beynəlxalq iqtisadi əlaqələrin artması nəticəsində bir gəlirə iki fərqli dövlət tərəfindən vergi tətbiq olunması problemi yaranmağa başladı. Bu dövrdə ölkələr arasında xüsusi müqavilələr mövcud deyildi, buna görə də ölkələr öz milli qanunvericilikləri çərçivəsində bu problemi həll etməyə çalışırdılar.[8]
İkiqat vergitutmanı sistemli şəkildə həll etmək üçün ilk cəhdlər 1920-ci illərdə edildi. Əsas inkişaf mərhələləri:[9]
Millətlər Cəmiyyəti (ing. League of Nations) çərçivəsində ilk beynəlxalq vergitutma məsələləri müzakirə edildi. 1928-ci ildə Millətlər Cəmiyyəti beynəlxalq vergi müqavilələri üçün ilk model müqavilələr hazırladı. Bu modellər sonrakı dövrlərdə beynəlxalq standartların formalaşmasında baza oldu.[10]
1899-cu ildə ikiqat vergitutmanın qarşısını almaq üçün Almaniya və İtaliya arasında ilk formal müqavilə imzalandı. Bu, tarixdəki ilk ikiqat vergitutma müqavilələrindən biri kimi tanınır.
1945-ci ildən sonra beynəlxalq iqtisadi əməkdaşlığın artması ikiqat vergitutma ilə bağlı müqavilələrin genişlənməsinə səbəb oldu.[11] 1963-cü ildə İqtisadi Əməkdaşlıq və İnkişaf Təşkilatı (OECD) ilk model vergi konvensiyasını hazırladı. OECD Model Vergi Konvensiyası ölkələr arasında ikiqat vergitutma müqavilələri bağlamaq üçün standartları müəyyən etdi. Birləşmiş Millətlər Təşkilatı (BMT) da inkişaf etməkdə olan ölkələrin maraqlarını nəzərə alaraq öz model konvensiyasını təqdim etdi.[12]
Qloballaşma dövründə ikiqat vergitutma problemi daha kompleks hala gəldi.[13] Bunun nəticəsində XXI əsrin əvvəllərindən başlayaraq vergi şəffaflığının artırılması və vergidən yayınmanın qarşısının alınması üçün beynəlxalq əməkdaşlıq gücləndi[14][15] . Bu, ikiqat vergitutma müqavilələrinə yeni maddələrin əlavə olunmasını şərtləndirdi. OECD və G20-nin irəli sürdüyü Vergi Bazalarının Aşınması və Mənfəətin Köçürülməsi (BEPS) təşəbbüsü ikiqat vergitutma müqavilələrindəki boşluqların aradan qaldırılmasına yönəldi.[16]