İliya Vladimiri Abuladze (gürc. ილია აბულაძე; 24 noyabr 1901, Zeda Sakara[d] – 9 oktyabr 1968, Tbilisi) — gürcü tarixçisi, dilçisi və alimi. Filologiya elmləri namizədi (1938), professor (1947) və Gürcüstan Milli Elmlər Akademiyasının müxbir üzvü (1950) olmuşdur.
İliya Abuladze | |
---|---|
gürc. ილია აბულაძე | |
Doğum tarixi | 24 noyabr 1901 |
Doğum yeri | |
Vəfat tarixi | 9 oktyabr 1968 (66 yaşında) |
Vəfat yeri | |
Dəfn yeri | |
Elm sahəsi | filologiya |
Elmi dərəcələri | |
İş yeri | |
Təhsili | |
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
1901-ci ildə Gürcüstanın qərbindəki tarixi İmereti bölgəsindəki Zeda Sakara kəndində doğulmuşdur. Burada ikisinifli məktəbi bitirdikdən sonra 1921-ci ildə Kutaisi Oğlanlar Gimnaziyasını da birinciliklə bitirib universitet həyatına başlamışdır. 1927-ci ildə Tbilisi Dövlət Universitetindən məzun olduqdan zonra 1932-ci ildə akademik fəaliyyətə keçid etmişdi.[1]
Qədim gürcü tarixi və erməni-gürcü dilləri arasındakı əlaqələrin tədqiqatçısı olan Abuladze araşdırmaları zamanı 28 sentyabr 1937-ci ildə Matenadaranda Alban əlifbasının yenidən kəşfinə gətirib çıxaracaq 7117 nömrəli əlyazmanın tapması ilə məşhurdur.[2] 1950-ci ildə Gürcüstan Milli Elmlər Akademiyasının müxbir üzvü seçilən alim 1958-ci ildə Gürcüstan Milli Əlyazmalar Mərkəzinin əsasını qoymuşdur. 1938-1968-ci illərdə Tbilisi Dövlət Universitetində professor kimi işləmişdir. 1961-ci ildə Əməkdar Elm İşçisi adını almışdır.
100-dən çox kitabın müəllifidir. 1968-ci ildə vəfat edərək alimlər və yazarların ənənəvi basdırıldığı Didube panteonunda dəfn edilmişdir. Qədim Gürcü dilinin lüğəti (gürc. ძველი ქართული ენის ლექსიკონი) kitabı ölümündən sonra, 1973-cü ildə dərc edilib.[3]