İradə Zeynalova

İradə Aftandil qızı Zeynalova (20 fevral 1972, Moskva) — rusiyalı jurnalist, müxbir, teleaparıcı. NTV-də "Vesti nedeli"('Həftə nəticələri') proqramının müəllifi və aparıcısı (2016-cı ildən). Rusiya Federasiyasının Mavriki Respublikasındakı fövqəladə və səlahiyyətli səfiri (13 sentyabr 2024-cü ildən)[1]

İradə Zeynalova
rus. Ирада Зейналова
Doğum tarixi (52 yaş)
Doğum yeri Moskva, RSFSR, SSRİ
Vətəndaşlığı SSRİ SSRİ→
Rusiya Rusiya
Həyat yoldaşı Aleksandr Yevsteqneyev
Uşağı Timur Samolyotov
Milliyyəti Azerbaycanlı
Təhsili Rusiya Dövlət Texnologiya Universiteti
Fəaliyyəti jurnalist, reportyor, aparıcı, İntellektual oyunlar iştirakçısı[d]
Fəaliyyət illəri 1997-ci ildən
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

"Birinci kanalda" (2012–2016) "Vremya" ("Zaman") proqramının bazar buraxılışına ev sahibliyi edib[2] və eyni zamanda Böyük Britaniya (London)[3] və İsrail (Təl-Əviv)[4] Birinci kanalın müxbir bürosunun rəhbəri olub. Rusiya Televiziya Akademiyasının üzvü, jurnalist Svetlana Zeynalovanın böyük bacısıdır. 20 fevral 1972-ci ildə Moskvada metis ailəsində anadan olub: atası Aftandil Isabalı oğlu azərbaycanlı, anası Galina Alekseevna rusdur. Svetlana Zeynalovanın (1977-ci il təvəllüdlü) böyük bacısıdır. İdrak və tərbiyə baxımından İradənin daha çox , Svetlanadan daha çox rus olduğu qeyd olunur.[5]

Bioqrafiyası

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Moskvanın 61 nömrəli məktəbində orta təhsilini başa vurub. 1995-ci ildə MATI (K. E. Tsiolkovski adına Rusiya Dövlət Texnoloji Universitetini) bitirib. İxtisası — ərimələrin yüksək sürətlə bərkiməsi nəticəsində əldə edilən toz materialları və qoruyucu örtüklər üzrə proses mühəndisliyi.[6] Universiteti bitirdikdən sonra ABŞ-də təcrübə keçib.[7] 1997-ci ildən bəri televiziyada işləyir.[8] Başlanğıcda Vesti (RTR) proqramında redaktor vəzifəsində, həmçinin İngilis dilindən tərcüməçi kimi çalışıb, hərdən özudə ekrana çıxıb. Beləliklə, hələ də az tanınan bir televiziya jurnalisti olaraq, 20 noyabr 1998-ci ildə Vesti'nin gecə efirində, G. V. Starovoitovanın öldürülməsi barədə ölkəyə ilk məlumat verən İradə Zeynalova olub. Holland komandasının tərcüməçisi qismində "Vesti" proqramı üçün "newsroom"un qurulmasında iştirak edib. 2000–2003-cü illərdə "Vesti"[9] və "Vesti Nedeli"[10] proqramlarının müxbiri olub. oktyabr 2002-ci ildə Dubrovka'da baş verən terror aktı zamanı orada çalışıb.[11] 2003-cü ilin aprelində Rossiya telekanalından ayrılıb.[12] 2003-cü ildən 2016-cı ilə qədər Kanal Bir-də çalışıb. Başlanğıcda, 2003-dən 2007-dək — 'Xəbərlər', 'Vaxt' və 'Digər xəbərlər' 2003-cü ilin aprelində Rossiya telekanalından ayrılıb.[13] proqramlarının müxbiri olub. Moskva metrosundakı partlayışlar günü 2004-cü[14] ilin fevralında və 2010-cu ilin martında proqramlarının müxbiri olub. Moskva metrosundakı partlayışlar günü 2004-cü[15], 2004-cü ilin sentyabrında Beslandakı terror aktı günlərində ilin fevralında və 2010-cu ilin martında proqramlarının müxbiri olub. Moskva metrosundakı partlayışlar günü 2004-cü[16], 25-də, 2005-ci ildə Moskvanın elektrik şəbəkələrində meydana gələn qəza günlərində reportajlar hazırlayıb[17], Habelə Almaniyada 2006 FIFA Dünya Kubokunun final matçı., 25-də, 2005-ci ildə Moskvanın elektrik şəbəkələrində meydana gələn qəza günlərində reportajlar hazırlayıb[18] 2006-cı ildə İtaliyanın Turin şəhərində keçirilmiş Qış Olimpiya Oyunlarında[19], Londonda 2012 Yay Olimpiya Oyunlarında[20] və 2014-cü il Soçi Oyunlarında Birinci Kanal komandalarının tərkibində çalışmışdır.[21] TEFI 2006[22] televiziya mükafatı laureatı Ən yaxşı reportyor nominasiyasında Üzlər kateqoriyasında (Olimpiadaların proqram dövrü Qızıl anları üçün)[23]; II dərəcəli Vətənə xidmət görə ordeni medalı ilə təltif edilmişdirteleviziya mükafatı laureatı Ən yaxşı reportyor nominasiyasında Üzlər kateqoriyasında (Olimpiadaların proqram dövrü Qızıl anları üçün)[24] 2007–2010 — İngiltərədəki Birinci Kanal Bürosunun rəhbəri, London.[25] 2010–2011-ci illərdə yenidən Moskvada işləmişdir.[26]

2011-ci ilin martından 2012-ci ilin iyun ayınadək — İsrail ASC Birinci Kanal Bürosunun rəhbəri, Tel-Əviv.[27] 9 sentyabr 2012-ci ildən 10 iyul 2016-cı ilədək[28] — Bazar günü TV-də yayımlanan 'Vremya'.[29]

7 dekabr 2012-ci ildən bəri, Dmitri Medvedevlə illik Söhbətlərdə iştirak edir (2012–2015-ci illərdə — Birinci Kanalın jurnalisti[30], 2016-cı ildən — NTV-nin əməkdaşı olaraq).[31]

2014-cü ilin iyul ayında çarmıxa çəkilmiş bir oğlan haqqında saxta yayımda iştirak edib.[32] Həmin il 21 dekabrda İradə Zeynalova "Vremya" verilişinin efirində "jurnalistlərin bu faciəyə dair heç bir dəlili yox idi və yoxdur, amma bu, Slavyanskda cəhənnəmdən qaçan əsl qadının hekayəsidir" dedi.[33] [34] [35]

2014-cü ilin avqust ayında Ukrayna, Ukraynanın şərqindəki müharibə və Krımın Rusiyaya birləşdirilməsindəki mövqeyinə görə sanksiya siyahısına daxil edildi.[36]

18 dekabr 2015-ci ildə Murmansk millisini KVN Böyük Liqasının finalına salamlaşma da iştirak edib. 1 oktyabr 2016-cı ildə Maksim Galkinin iştirakı ilə "MaksimMaksim" əyləncə proqramına qoşulur lakin bu Birinci Kanalda olan fəaliyyətinə son qoyur.[37]

noyabr 2016-cı ildə teleaparıcının Birinci Kanaldan NTV kanalına keçdiyi məlum oldu.[38][39][40] 4 dekabr 2016-cı ildən bəri bu kanalda "İradə Zeynalova ilə həftənin nəticələri" xəbər və analitik proqramını aparmağa başladı.[41] İradə Zeynalova şounu studiyada aparmaqla yanaşı verilişi üçün reportajlar hazırlayır və həftənin əsas hadisələri ilə əlaqəli insanlardan reportajları təqdim edir.[42] [43]

21 iyul 2017-ci ildə Yegor Kolyvanov və Sergey Malozyomovla birlikdə 'Vladimir Putinlə ciddi söhbət' verilişinə ev sahibliyi edir.[44]

13 sentyabr 2024-cü ildə Rusiya Federasiyasının Mavriki Respublikasındakı fövqəladə və səlahiyyətli səfiri təyin olunub.[1]

Şəxsi həyat

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Birinci həyat yoldaşı jurnalist Alekey Samolyotov,[45] oğlu Timur.[46] Cütlük 2015-ci ilin oktyabrında boşanıb[47], nikahları 20 il davam edib.[48] İkinci həyat yoldaşı Müharibə müxbiri Aleksandr Evstigneyevdir, o da həmçinin Channel One-da işləyib (2007-ci ilin aprelindən 2017-ci ilin dekabrına qədər)[49], hazırda Rusiya-1 kanalında Ümum-Rusiya Dövlət Televiziya və Radio Yayım Şirkətində çalışır. Toy 16 dekabr 2016-cı ildə keçirilib.[50] [51]

Mükafatları

[redaktə | mənbəni redaktə et]
  • I dərəcəli 'Vətənə görə xidmət' ordenininin medalı (22.04.2014) — 'Krım Respublikasında baş verən hadisələr barədə məlumat verməkdə yüksək peşəkarlığa və obyektivliyə görə' (mükafatlandırma fərmanı ictimaiyyətə açıqlanmayıb).[52][53]
  • II dərəcəli "Vətənə görə xidmət" ordeninin medalı (27 noyabr 2006) — "yerli televiziya və radio yayımının inkişafına verdiyi böyük töhfəyə və uzun illər səmərəli fəaliyyətinə görə".[54]

İstinadlar

[redaktə | mənbəni redaktə et]
  1. ↑ 1 2 "Putin azərbaycanəsilli jurnalist İradə Zeynalovanı səfir təyin etdi". Oxu.az (az.). İstifadə tarixi: 2024-09-13.
  2. ↑ Егор Арефьев. "Ирада Зейналова ушла из "Воскресного времени"" (rus). 5 noyabr 2020. Archived from the original on 10 May 2022.
  3. ↑ "Спецкор Первого канала в Лондоне Ирада Зейналова: "Кому нужен Лондон без шпионов?"" (rus). 18 Apr 2009 – 24 Mar 2019 tarixində arxivləşdirilib.
  4. ↑ "Ведущая программы "Воскресное Время"" (rus). Archived from the original on 2020-02-23.
  5. ↑ "РАЗНОЕ ТЕЛЕВИДЕНИЕ СЕСТЕР ЗЕЙНАЛОВЫХ" (rus). 23 dek 2011 tarixində arxivləşdirilib.
  6. ↑ Юлия Ларина. "Воскресное бремя" (rus). Archived from the original on May 10, 2022.
  7. ↑ "ИЗВОЛЬТЕ ОБЪЯСНИТЬСЯ СКОЛЬКО ЯЗЫКОВ ЗНАЮТ ТЕЛЕВЕДУЩИЕ?" (rus). Noyabr 10, 2016 tarixində arxivləşdirilib.
  8. ↑ "Ирада Зейналова.Сноб" (rus). okt 28, 2013 tarixində arxivləşdirilib.
  9. ↑ "Вести" (rus). Okt 24, 2020. tarixində arxivləşdirilib.
  10. ↑ "Вести недели" (rus). Yanvar 6, 2012 tarixində arxivləşdirilib.
  11. ↑ Ольга Сабурова. "Ирада Зейналова: Уже знаю, как кони ходят" (rus). Apr 13, 2016 tarixində arxivləşdirilib.
  12. ↑ "Учиться планировать семью нужно еще в школе" (rus). 13 apr, 2019 tarixində arxivləşdirilib (#archive_missing_url). (#cite_web_url)
  13. ↑ Ежедневный журнал. "Новости, отличные от других" (rus). 16 августа 2006. apr 2, 2015 tarixində arxivləşdirilib.
  14. ↑ Первый канал. "В Москве на станции "Автозаводская" продолжается расследование взрыва" (rus). 6 fev 2004. Dec 5, 2017 tarixində arxivləşdirilib.
  15. ↑ Первый канал. "На станции метро "Лубянка" следователи обнаружили тело одной из террористок-смертниц" (rus). 29 mart 2010. Oct 29, 2018 tarixində arxivləşdirilib.
  16. ↑ Кавказский узел. "Проверка на страсти. Телеканалы вспоминают уроки "Норд-Оста"" (rus). 2 sen 2004. Yan 17, 2017 tarixində arxivləşdirilib.
  17. ↑ Первый канал. "В Москве ликвидируют крупнейшую аварию в энергосистеме" (rus). 25 май 2005. Okt 29, 2018 tarixində arxivləşdirilib.
  18. ↑ Первый канал. "Италия доказала, что еe футбол — лучший в мире" (rus). 10 iyul 2006. 2 noyabr 2020 tarixində arxivləşdirilib.
  19. ↑ Московский комсомолец. "Олимпийцы в камере. В Турин наши журналистки поедут без кошельков" (rus). 9 fev 2006. okt 19, 2014 tarixində arxivləşdirilib.
  20. ↑ Теленеделя. "Ирада Зейналова: "Я говорила себе, что у меня муж герой и я должна ему соответствовать". Интервью с ведущей программы "Время"" (rus). 29 noyabr 2013. dek 10,2013 tarixində arxivləşdirilib.
  21. ↑ МК-Бульвар. "Как тележурналисты болели за наших на Олимпиаде в Сочи. Половину февраля вся страна смотрела трансляции из олимпийского города, о победах и поражениях мы узнавали не без помощи корреспондентов" (rus). 24 fev 2014. Mar 5, 2014 tarixində arxivləşdirilib.
  22. ↑ "Принцесса из Лондона. Ирада Зейналова: "Новости на телевидении — как спецназ в армии"" (rus). Московский комсомолец. 30 ноября 2006. avg 24, 2014 tarixində arxivləşdirilib.
  23. ↑ "Сергей Брилев награждён ТЭФИ" (rus). Вести.ру. 23 noyabr 2006. 2020-11-13 tarixində orijinalından arxivləşdirilib.
  24. ↑ "Указ Президента Российской Федерации от 27 ноября 2006 г. № 1316 "О награждении государственными наградами Российской Федерации"" (rus). Iyul 16, 2011 tarixində arxivləşdirilib.
  25. ↑ "Ирада Зейналова ломает стереотипы" (rus). Дни.ру. 26 декабря 2012. Dek 31, 2012 tarixində arxivləşdirilib.
  26. ↑ "Лидер легендарной группы "U2" дал эксклюзивное интервью Первому каналу" (rus). Первый канал. 7 avqust 2010. Mar 24, 2019. tarixində arxivləşdirilib.
  27. ↑ "Женщины Сектора Газа все чаще идут служить в полицию" (rus). Первый канал. Mar 24, 2019 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 26 iyun 2012.
  28. ↑ ""Первый канал" нашел замену Ираде Зейналовой в итоговой программе "Время"" (rus). Avqust 24, 2016 tarixində arxivləşdirilib.
  29. ↑ "Вести "Воскресное Время" на Первом канале будет Ирада Зейналова" (rus). РИА НОВОСТИ. Mar 24, 2019. tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 4 sen, 2012.
  30. ↑ "Дмитрий Медведев: "Конца света не будет, будет Новый год". Разговор с Дмитрием Медведевым". Коммерсантъ. Dek 7, 2012 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 7 dek 2012.
  31. ↑ "Дмитрий Медведев даст интервью российским телеканалам 15 декабря". Коммерсантъ. Dec 8, 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 dek 2016.
  32. ↑ Ирина Петровская. "ТВ, леденящее душу. Всё показанное по телевизору — правда, а правда — всё показанное по телевизору. Новая газета". 17 iyul 2014. Mar 31, 2017 tarixində arxivləşdirilib.
  33. ↑ "Ирада Зейналова переходит с Первого канала на НТВ. Русская служба Би-би-си". 2 noyabr 2016. Noyabr 3, 2016 tarixində arxivləşdirilib.
  34. ↑ "Журналисты Первого отвечают на обвинения во лжи в связи с сюжетом про убийство ребёнка в Славянске". Первый канал. Fev 21, 2017 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 21 dek 2014.
  35. ↑ Виктория Макаренко. "Ржавые гвозди". Новая газета. Mar 22, 2017 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2015. — № 74 (15 июля).
  36. ↑ "Власти Украины опубликовали список невъездных российских журналистов". Росбалт. Sep 3, 2014 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 28 avqust 2014.
  37. ↑ "Итак, она звалась Ирада". Телепрограмма. Noyabr 5, 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2 noyabr 2016.
  38. ↑ "Телеведущая Ирада Зейналова переходит с Первого канала на НТВ". РИА Новости. Mar 24, 2019 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2 noyabr 2016.
  39. ↑ "Ирада Зейналова станет ведущей итоговой программы НТВ". Lenta.ru. Noyabr 3, 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2 noyabr 2016.
  40. ↑ "Ирада Зейналова ушла с Первого канала". Комсомольская правда. Noyabr 3, 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2 noyabr 2016.
  41. ↑ "С 4 декабря на НТВ — "Итоги недели" с Ирадой Зейналовой и "Правда с Александром Гурновым"" (rus). НТВ. Noyabr 22, 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 21 noyabr 2016.
  42. ↑ "Пропагандисты на ТВ взаимозаменямы: Ирада Зейналова теперь встает со стульчика" (rus). Московский комсомолец. Dek 9, 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 8 dek 2016.
  43. ↑ "Владимир Кара-Мурза-ст. Илья Пономарёв нюх потерял?" (rus). Собеседник. Dek 15, 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 15 dek 2016.
  44. ↑ "В Сочи прошла "детская" прямая линия Путина. Чем опасен Навальный, президент РФ объяснил на примере Украины" (rus). NEWSru.com. 2019-03-24 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 21 iyul 2017.
  45. ↑ "Ирада Зейналова: "Женщине в репортаже делать нечего"" (rus). Московский комсомолец. Mar 4, 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 11 dek 2006.
  46. ↑ "Ирада Зейналова: "На работе я могу заставить железо гнуться, но в быту тряпка невероятная"" (rus). Антенна-Телесемь. Fevral 16, 2013 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 11 fevral 2013.
  47. ↑ "Телеведущая Зейналова разводится" (rus). Дни.ру. Oct 29, 2015 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 28 okt 2015.
  48. ↑ "Сын Ирады Зейналовой: "Я люблю обоих родителей. Мамина свадьба — это её выбор"" (rus). Life.ru. Archived from the original on 2022-07-21. İstifadə tarixi: 2 sen 2016.
  49. ↑ "Александр Евстигнеев. Первый канал" (rus). noyabr 13, 2020 tarixində arxivləşdirilib.
  50. ↑ Алёшина, Елена. "Зейналова вышла замуж за Евстигнеева" (rus). Дни.ру. Dek 17, 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 16 Dek 2016.
  51. ↑ Веткина, Антонина. "Ирада Зейналова вышла замуж в синем" (rus). Комсомольская правда. Dek 16, 2016 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 17 Dek 2016.
  52. ↑ "Владимир Путин наградил более 300 работников СМИ за "объективное освещение событий в Крыму"" (rus). May 9, 2014 tarixində arxivləşdirilib.
  53. ↑ "Путин наградил 300 журналистов "за объективность при освещении событий в Крыму"" (rus). Archived from the original on 2020-11-19.
  54. ↑ "Указ Президента Российской Федерации от 27 ноября 2006 г. № 1316 "О награждении государственными наградами Российской Федерации"" (rus). Президент России, официальный сайт. 2020-11-13 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 27 noyabr 2006.