Əsəd ibn Əbdülüzza (ərəb. أسد بن عبدالعزى) — Qusay ibn Kilabın nəvəsi və İslam peyğəmbəri Məhəmmədin ana tərəfdən ulu babası.
Əsəd ibn Əbdülüzza | |
---|---|
أسد بن عبدالعزى | |
Uşağı | Ümmü Həbib bint Əsəd |
Atası | Əbdülüzza ibn Qusay |
Milliyyəti | ərəb |
O, Əbdülüzza ibn Qusayın oğlu idi. Məhəmmədin anası Aminə binti Vəhbin anası olan Bərrah bint Əbdülüzzanın anası olan Ümmü Həbib bint Əsədin atası idi.[1]
O, Məhəmmədin ilk xanımı Xədicə binti Xuveylidin atası Xuveylid ibn Əsədin atası idi.[2][3] Beləliklə, Məhəmməd və Xədicənin Əsəd nəslindən olduğuna görə birinci dərəcədən iki qat əmiuşağları idi.
O vaxt nəfiz adında kimsə də vardı.[4]
Əsədi qəbiləsinin mühüm üzvü Zübeyr ibn Əvvamın nəslindən olan Zübeyrilər qolu, ikinci erkən İslam vətəndaş müharibəsi olan İkinci Fitnə zamanı mühüm bir qrup idi. Müaviyənin oğlu Yezidi öz canişini elan etdikdən sonra Zübeyrin oğlu Abdullah 676-cı ildə Yezidi xəlifə kimi tanımaqdan imtina etdi.[5] 683-cü ildə Abdullah Məkkəyə nəzarəti ələ keçirdi və bir dövlət qurdu. Yezidin vəfatından sonra Abdullah özünü Əmirəlmöminin (Möminlərin əmiri) elan etdi və Zübeyri xilafətini qurdu. Tezliklə Abdullah İranın yarısını və Misirin yarısını nəzarət altına aldı. Həm Əlioğulları (Rəşidun dördüncü xəlifəsi Əlinin ailəsi və nəsli) həm də Zübeyrilər xilafət ərazisində ən çox torpaq və mülkə malik olan Peyğəmbər sülaləsinin səhabələrindən ikisi idi.[6]
Zübeyrilər rejimi Yəməndən olan Əzd mənşəli adamları Şam ərazisinə vali təyin etməyi xoşlayırdı.[7] Bura Kində və Kəlbin cənub qəbilələri daxildir.[7]