Akonit

Kəpənəkçiçək
Kəpənəkçiçək
Elmi təsnifat
	Domen: Eukariotlar Klad: Diaphoretickes Ranqsız: Arxeplastidlər Aləm: Bitkilər Klad: Streptophyta Klad: Embryophytes Klad: Polysporangiophytes Klad: Tracheophytes Klad: Toxumlu bitkilər Klad: Çiçəkli bitkilər Klad: Eudicots Dəstə: Qaymaqçiçəklilər Fəsilə: Qaymaqçiçəyikimilər Yarımfəsilə: Ranunculoideae Triba: Delphinieae Cins: Kəpənəkçiçək
Beynəlxalq elmi adı
	Aconitum L., 1753;
ITIS	18411
NCBI	49188
EOL	53012

Kəpənəkçiçək (lat. Aconitum) — qaymaqçiçəklilər sırasının qaymaqçiçəyikimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi. Yunan mifologiyasına görə bu bitki, Heraklın aldadıb axirətdən gün işığına çıxartmış olduğu üçbaşlı köpək Kerber gün şüalarına tab gətirməyib quduzluqla qusaraq ifraz etdiyi seliyin torpağa düşməsindən göyərmişdir. Bu hadisə Akoni (yun. Aconae - ox, oxlu) şəhəri yaxınlığında baş verdiyindən bitki də belə adlandırılmışdır.

Təbii yayılması[redaktə | mənbəni redaktə et]

Botaniki təsviri[redaktə | mənbəni redaktə et]

Akonit 50-199 sm hündürlükdə, çoxillik bitkidir. Çiçəkləri sarı, moruğu, ya da tünd mavi rəngdə olur. Ehtiva etdiyi alkoloidlər səbəbi ilə zəhərlidir.

Növləri[redaktə | mənbəni redaktə et]

Dərman bitkiləri[redaktə | mənbəni redaktə et]

Sıxçiçəkli kəpənəkçiçəyi (Aconitum confertiflorum (DC.) Gayer)
Forçun kəpənəkçiçəyi (Aconitum fortunei Hemsl.)
Karakol kəpənəkçiçəyi (Aconitum karakolicum Rapaicr) və ya Aconitum soongoricum Stapf
Kuznetsov kəpənəkçiçəyi (Aconitum kusnezofii Reichenb.)
Qurdboğan kəpənəkçiçək (Aconitum lycoctonum L.)
Turpabənzər kəpənəkçiçəyi (Aconitum napellus L.)
Şərq kəpənəkçiçəyi (Aconitum orientale Mill.)
Cunqar kəpənəkçiçəyi (Aconitum soongoricum Stapf)
Kölgəlik kəpənəkçiçəyi (Aconitum umbrosum (Korsh.) Kom.)

Ekologiyası[redaktə | mənbəni redaktə et]

Azərbaycanda yayılması[redaktə | mənbəni redaktə et]

İstifadəsi[redaktə | mənbəni redaktə et]

Ədəbiyyat[redaktə | mənbəni redaktə et]

↑ Linney K. Genera plantarum eorumque characteres naturales, secundum numerum figuram, situm, & proportionem omnium fructificationis partium. 5 Stokholm: 1754. S. 236. doi:10.5962/BHL.TITLE.746
↑ Linnaeus C. Species Plantarum (lat.): Exhibentes plantas rite cognitas ad genera relatas. 1753. C. 1. S. 532.

[_213f2848cb943360-1] Linney K. Genera plantarum eorumque characteres naturales, secundum numerum figuram, situm, & proportionem omnium fructificationis partium. 5 Stokholm: 1754. S. 236. doi:10.5962/BHL.TITLE.746

[_f0652538af988080-2] Linnaeus C. Species Plantarum (lat.): Exhibentes plantas rite cognitas ad genera relatas. 1753. C. 1. S. 532.

[1]

[2]