Andrea Palladio (ən tezi 8 noyabr 1508 və ən geci 30 noyabr 1508[2], Padova, Venesiya Respublikası[2] – təq. 19 avqust 1580[3][4], Viçensa, Venesiya Respublikası[5][2]) — italyan memarı və memarlıq nəzəriyyəçisi[6]
Andrea Palladio | |
---|---|
it. Andrea Palladio | |
Şəxsi məlumatlar | |
Doğum adı | Andrea di Pietro della Gondola |
Doğum tarixi | |
Doğum yeri | Paduya |
Vəfat tarixi | (71 yaşında) |
Vəfat yeri | Viçensa |
Vətəndaşlığı | |
İşləri və nailiyyətləri | |
İşlədiyi şəhərlər | Veneto, Viçensa, Venesiya, Udine |
Tələbəsi | Vinçenzo Skamoççi[d] |
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar[1] |
Andrea Palladio əsasən Viçensa və Venesiyada yaşayıb yaratmışdır. Onun sənəti son intibah mədəniyyətinin zirvələrindən birini təşkil edir. Memarlıq irsi Avropa memarlığının sonrakı inkişafına təsir göstərmişdir.[6]
Palladionun memarlığa gətirdiyi yeniliklər artıq XVII–XVIII əsrlərdə Avropa klassisizminin palladioçuluq adını daşımasına səbəb oldu. Bu memar öz nəzəri ideyalarını "Memarlıq haqqında dörd kitab" (1570) adlı əsərində təzahür edir. Onun kompozisiyaları öz təbiiliyi, rahat və sakitliyi, kamilliyi, ciddi nizamlılığı, ətraf mühitlə vəhdətinə görə fərqlənirdi. Onun tikdiyi memarlıq nümunələri Viçentsa və Venesiya şəhərlərini bəzəyir.[7]
Viçentsa şəhəri Palladionun şəhəri hesab edilir. Bu şəhərdəki memarlığın ən böyük binası 1549-cu ildə tikilən Bazilikadır. 1580-ci ildə tikdirdiyi "Olimpiko" teatrı İtaliyada ən ilk monumental teatr binası hesab edilir. Memar burada Roma teatr tipindən istifadə etmiş, tamaşaçı zalına dairəvi deyil, ellips forması vermişdi. Palladionun memarlıq ideyaları sonrakı tarixi mərhələlərə, xüsusilə, İngiltərə, Fransa, Rusiya memarlıq sənətinə yüksək dərəcədə təsir göstərir.[7]