Böyük Britaniya parlamenti — Birləşmiş Krallıq, Taxt-tac əraziləri və Böyük Britaniyanın dəniz ərazilərinin ali qanunverici orqanı. Yalnız qanunverici üstünlüyə sahibdir və bununla da İngiltərədəki və xaricdəki bütün digər siyasi qurumlar üzərində son səlahiyyətə sahibdir. Parlament iki palatalıdır, lakin Kraliyyət Məclisi, Lordlar Palatası və İcmalar Palatası olmaqla üç suverən hissədən ibarətdir.[2][3]
Böyük Britaniya parlamenti | |
---|---|
Parliament of the United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland | |
Ümumi məlumatlar | |
Növü | İki palatalı parlament |
Təsis tarixi | 1801[1] |
Palatalar |
Lordlar palatası İcmalar palatası |
İdarə heyəti | |
Lord-spiker |
Lord Fouler, Mühafizəkarlar partiyası 1 sentyabr 2016 tarixindən |
Spiker |
Con Berkou, Mühafizəkarlar partiyası 22 iyun 2009 tarixindən |
Quruluşu | |
Üzvlərin sayı | 800 per + 650 deputat |
Lordlar palatası siyasi partiyalar |
|
İcmalar palatası fraksiyalar |
|
Seçkilər | |
İcmalar palatası Sonuncu seçkilər | 8 iyun 2017 |
Məclis zalı | |
Sayt | |
www.parliament.uk | |
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
İcmalar palatsı 651 üzvdən ibarətdir. O birmandatlı dairələr üzrə nisbi çoxluqlu majoritar sistem əsasında seçilir. Deputatlar indemnitetə (çıxışa görə təqsirsizlik) və yalnız sessiya dövründə, habelə sessiyaya qədər və ondan 40 gün müddətində məhdud immunitetə malikdir.
Lordlar palatasının tərkibi və üzvlərinin sayı dəyişkəndir. Bu palata əsasən irsi əlamət üzrə təşkil olunur. Böyük Britaniyada İcmalar palatasında dəfələrlə lordlar palatasının ləğv edilməsi və ya onun yenidən təşkil olunması haqda məslə qaldırılmış, lakin hər dəfə müvəffəqiyyətsiz olmuşdur.
Böyük Britaniya Parlamentinin özünəməxsus xüsusiyyətləri var:
Our remit requires us to accept "the primacy of the House of Commons". It is worth considering what this means in the context of legislation, and of the conventions operating between the two Houses. Constitutional and Administrative Law by O. Hood Phillips and Jackson declares it to be a constitutional convention that "In cases of conflict the Lords should ultimately yield to the Commons." It goes on to observe that this convention was backed until 1911 by the possibility of packing the Lords with government supporters, and has been underpinned since then by the Parliament Acts.