Ernest Şelkton, (ing. Ernest Shackleton; 15 fevral 1874[1][2][…] – 5 yanvar 1922[1][3][…], Qryotviken, Britaniya dəniz əraziləri) İyirminci yüzilliyin əvvəlləridə həyata keçirtdiyi Antarktidanın kəşfi ilə tanınan irlandiyalı,ingilis səyyah.[4][5][6][7]
Ernest Şelkton | |
---|---|
ing. Ernest Shackleton | |
| |
Doğum tarixi | |
Doğum yeri | İrlandiya |
Vəfat tarixi | (47 yaşında) |
Vəfat yeri | Cənubi Georgiya |
Vəfat səbəbi | Ürək tutması |
Dəfn tarixi | 5 mart 1922 |
Həyat yoldaşı | Emili Meri Dormen (1904–1922) |
Fəaliyyəti | tədqiqatçı-səyyah[d], zabit, qütb tədqiqatçısı[d] |
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar |
Səkkizi qız və ikisi oğlan olmağla on uşaqlı bir ailənin ikinci övladı olaraq dünyaya gələn Şelkton 17 yaşında ticarət gəmisində işə başladı. Üç dirəkli yelkənli gəmi ilə bir çox səfərə çıxdı. 24 yaşında leytenant rütbəsi aldı.[8][9][10]
1901-ci ildə səyyah Robert Skott və həkim Eduard Vilson ilə ilk kəşf səfərinə çıxdı. noyabr 1902-ci ildə o günə qədər gediləsi mümkün olan ən cənubdakı nöqtə rekordunu (82°16') qırdılar.[11] Askorbik (C vitamini çatışmazlığı) xəstəliyinə tutulan Skott onu Londona geri göndərdi.[12]
Bu səfərində şöhrət qazanan Şelkton, bir sonrakı kəşfinə 7 avqust 1907-ci ildə çıxdı, 1908-ci ildə Antarktidaya ikinci dəfə ayaq basdı.[13] Bir çox sınağdan sonra səyyah 88°23' paralelinə çataraq daha bir cənuba enmə rekordu qırdı, amma Cənub Qütbünə 180 km qalmış geri dönmək məcburiyyətində qaldılar. Şelkton Antarktidada 3.000 km qədər getdikdən sonra yenidən İngiltərəyə döndü. Bu dəfə bir qəhrəman olaraq qarşılandı və Kral tərəfindən zadəganlıq fərqlənmə nişanı verildi. 14 dekabr 1911-ci ildə Roald Amundsen Cənub Qütbünə ilk çatan adam oldu.[14]
Şelkton özünə bir sonrakı hədəf olaraq Antarktida qitəsini qütb üzərindən boydan boya keçməyi seçdi. Bu 3 300 km-lik bir gediş mənasını verirdi. 8 avqust 1914-cü ildə 27 adamla birlikdə Endurans gəmisi İngiltərədən yola çıxdı. Qrupundakı önəmli səyyahlar arasında Frank Hörli, Frank Vörsli və Frank Vildi də tapmaq olardı.
Bu, Antarktida tarixinin ən çətin səfərlərindən biri olacaqdı. Buzlar arasında sıxışan Endurans, Antarktidaya çata bilmədən tərk edildi.[15] Antarktidanı keçmə hədəfini bir yana qoyan Şelkton, bütün gücünü adamlarını xilas etməyə sərf edirdi. Əvvəl buz üzərində düşərgə quran ekipaj, daha sonra qayıqlarla Fil adasına çatdı. Bu uzaq və buzlarla örtülü kimsəsiz adada, təcili yardım sandallarından biri Enduransın dülgəri tərəfindən möhkəmlədildi. Şelkton adamlarından beşiylə birlikdə Ceyms Keyrd adını verdikləri bu qayığa mindi və Cənubi Georgiya adalarına doğru yola çıxdı. Bu arada, digər 22 adamın Şelktonun onları qurtarmasını gözləmək xaricində edəcəkləri bir şey qalmamışdı. Cənub okeanının fırtınalı sularında alabora təhlükəsiylə dolu on beş günlük bir səfərdən sonra, Cənubi Georgiya göründü. Ancaq hava o qədər fırtınalıydı ki, qayığı sahilə yanaşdırmağı gözə ala bilmədən fırtınanı dənizdə qarşıladılar (daha sonra öyrənəcəkdilər ki, eyni fırtına Buenos-Ayresdən Cənubi Georgiyaya getməkdə olan 500 tonluq bir buxar gəmisi batırmıştı).[16] Ertəsi gün kimsəsiz cənub sahilinə ayaq basmağı bacardılar. Bir az istirahət edib özlərinə gəldikdən sonra, Şelkton təkrar dənizə açılmağı gözə almaqdansa, şimal sahilindəki balina stansiyasına qurudan getməyə qərar verdi. Daha əvvəl norveçli balinaçıların xizəklə adanı keçmiş olmasına qarşı, Şelktonun keçməyə qərar verdiyi marşurutu daha əvvəl qət edən olmadığı bilinməkdədir. Şelkton, adamlarından üçünü sahildə qoyub ikisiylə birlikdə Stromnessdəki balina stansiyasına doğru yola çıxdı. Əllərində texniki vəsait olaraq yalnız on beş metrlik elastik olmayan bir ip və buz baltası yerinə də dülgər kəsəri vardı. Dağlıq ərazidə 36 saat davam edən bir səfərdən sonra adamlar balina stansiyasına gələ bildilər.
Cənub sahilindəki üç adamın və Fil adasındakı 22 adamın qurtarılması bu uğuru izlədi. Şelkton, heç bir adamını itirməməyi bacarmışdı. Buna qarşılıq, onu Cənub Qütbünün digər sahilində gözləmək üzrə yola çıxan Aurora səfəri o qədər şanslı deyildi, komandirləri daxil olmağla üç adamı itirmişlərdi.
Şelkton İngiltərəyə döndüyü zaman Birinci Dünya müharibəsi davam etməkdə idi. Orduya yazılmaq istəsə də yaşı artıq çox idi. Hökumət adına bəzi diplomatik və hərbi vəzifələr aldı. Müharibədən sonra son bir kəşf səfəri daha etmək üçün hazırlığlara başladı. Endurans səfərində öz ödəniş haqqlarını tam ala bilməmiş olan adamlarından çoxu "Patron" dedikləri Şelktona qatılmaq üçün könüllü oldular. 24 sentyabr 1921-ci ildə İngiltərədən ayrıldı. 5 yanvar 1922-ci ildə Cənubi Georgiyada keçirdiyi ürək tutması (ürək infaktı) nəticəsində vəfat etdi.[17]
Həyat yoldaşının istəyi üzərinə Cənubi Georgiyada Gritvikendə dəfn edildi. Londonda Kralın da qatıldığı bir anma mərasimi təşkil olundu. Buna baxmayaraq, Şekltonun şöhrəti uzun müddət məşhur cənub qütbü səyyahı Skottun kölgəsində qaldı.[18] Yenə də 20-ci əsr boyunca ictimaiyyət Şelktonu getdikcə daha çox tanıma şansı tapdı. Eyni zamanda, Skott haqqında yazılan həyat hekayələri getdikcə daha tənqidi olmağa başlamışdı. 2002-ci ildə BBC tərəfindən keçirilən "ən böyük 100 Britaniyalı" anketində Ernest Şelkton 11-ci, Robert Skott isə 54-cü oldu.
Bu məqalədəki istinadlar müvafiq istinad şablonları ilə göstərilməlidir. |