Səd ibn əl-Hərs əl-Ənsari (ərəb. سَعد بن الحَرث (الحارِث) الأنصاری) — 680-ci ilin (hicri 61-ci il) Aşura günü Kərbəla döyüşündə şəhid.
| Səd ibn əl-Hərs əl-Ənsari | |
|---|---|
سَعد بن الحَرث [الحارِث] الأنصاري | |
| Vəfat tarixi | |
| Vəfat yeri | Kərbəla, İraq |
| Vəfat səbəbi | Kərbəla döyüşündə şəhid |
| Anası | Talib |
| Milliyyəti | ərəb |
| Dini | İslam |
Səd Xəzrəc qəbiləsindən idi. Səd və qardaşı Əbu əl-Hütuf ibn əl-Hərs əl-Ənsari Nəhrəvan döyüşündə xəvariclərdən idilər və Ömər ibn Sədin ordusu ilə Kufədən Hüseynlə vuruşmağa gəlmişdilər.[1][2]
Aşura günü günorta çağı Hüseyn ibn Əlinin bütün səhabələri şəhid olduqdan sonra Hüseyn səsləndi: "Ah, bizə kömək edəcək bir köməkçi yoxdurmu? Ah, Peyğəmbərin ailəsini müdafiə edəcək bir müdafiəçi yoxdurmu?" Hüseynin çadırlarında olan qadınlar və uşaqlar çağırışı eşidib ağlamağa başladılar. Səd və onun qardaşı Əbu əl-Hütuf qadın və uşaqların fəryadı ürəklərini tutduqda, xəvaric şüarını səsləndirdilər: “Hökm yalnız Allaha məxsusdur və Ona asi olana itaət olmaz”[3] və sonra bəyan etdi ki, "Hüseyn Peyğəmbərin qızının oğludur, Qiyamət günü onun şəfaətini özümüzə arzulayırıq. O, belə vəziyyətdə, köməkçisi olmayan, Kərbəla səhrasında tək dayanıb kömək diləyən halda biz onunla necə döyüşə bilərik?"
Onlar Ömər ibn Sədin ordusuna qarşı çıxdılar və qılınclarını qınından çıxardılar. Səd və qardaşı şəhid olana qədər çoxlu əsgər öldürdülər.[4]
Ancaq başqa bir mənbə hekayəni bir qədər fərqli şəkildə nəql edir. Deyilənə görə, Hüseynin şəhadətindən sonra qadınların fəryadını eşidəndə Ömər ibn Sədin ordusuna hücum edib şəhid oldular.[1][2]