Senqe Motomaro (千家 元麿?, 8 iyun 1888, Tokio[d] – 14 mart 1948, Tokio) – Yaponiya şairi.
Senqe Motomaro | |
---|---|
yap. 千家元麿 | |
Doğum tarixi | 8 iyun 1888 |
Doğum yeri | |
Vəfat tarixi | 14 mart 1948 (59 yaşında) |
Vəfat yeri | |
Təhsili |
|
Fəaliyyəti | şair |
Əsərlərinin dili | yapon dili |
Senqe Motomaro 1888-ci ildə Yaponiyanın Tokio şəhərində Senqe Takatominin oğlu kimi doğulmuşdur.[1] Keyo Universitetində təhsil almış, Koroku Satonun şagirdi olaraq hayku öyrənmişdir.[1]
Senqenin poeziyası humanistik və optimistik tonuna görə tanınır, eləcə də, Şirakaba məktəbinin fəlsəfəsini əks etdirir.[2] O, gənc yaşlarından etibarən bu məktəbə qoşulmuş və ölümünə qədər məktəbə sadiq qalmışdır.[2] Senqə bəzi illərdə aylıq 30–40 şeir yazırdı.[2] O, şeirlərini "sənətsiz" adlandırsa da, emosionallıqdan uzaqlaşaraq gündəlik hadisələri təsvir etməyə çalışırdı.[2]
Əsas kitablarından biri olan "Cibun va mita" (azərb. "Mən gördüm", 1918) əsərinin açılış şeiri olan "Kuruma no oto" (azərb. "Maşınların səsi" ən məşhur şeirlərindən biri hesab olunur.[2] "Mukaşi no ie" (azərb. "Keçmişin evi", 1929) adlı avtobioqrafik əsərində isə aristokratik tərbiyəsini təsvir etməyə çalışmışdır.[2] "Taiyoju" jurnalının redaktoru olmuşdur.[1]