Traviata (opera)

Traviata (it. La Traviata) - İtalyan bəstəkar Cüzeppe Verdinin bəstələdiyi, Françesko Maria Piyavenin librettosunun yazdığı 3 pərdəli opera əsəri.

Traviata
it. La Traviata
İlk afişa (6 mart 1853)
Bəstəkar	Cüzeppe Verdi
Librettoçu	Françesko Maria Piyave
Dili	italyanca
Süjet	Aleksandr Düma "Kameliyalı Qadın"
Janr	faciə
Pərdə	3
Yaradılma tarixi	1851 - 1853
İlk səhnələşdirmə	6 mart 1853[1]
Aid olduğu silsilə	xalq üçlüyü[d]
Hadisələrin baş verdiyi yer	Paris
Personajlar	Violetta Valeri (soprano) Alfredo Jermon (tenor) Jorc Jermon (bariton) Flora Bervua (mezzosoprano) Annina (soprano) Qaston (tenor) Baron Dyufol (bariton) Markiz Dobini (bas) Doktor Qrenvil (bas) Cüzeppe (tenor)
Premyera	6 mart, 1853 Venesiya, La Feniçe teatrı
Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

İlk dəfə 6 mart 1853-cü ildə Venesiyadakı La Feniçe teatrında səhnəyə qoyulmuşdur.

Aleksandr Dümanın 1848-ci ildə yazdığı "Kameliyalı Qadın" romanının motivləri əsasında səhnələşdirilmişdir. Opera ilk dəfə 6 mart 1853-cü ildə Venesiyadakı La Feliçe teatrında səhnəyə qoyulmuşdur.

"La Traviata" "Yolunu azmış qadın" və ya "Doğru yoldan çıxmış qadın" mənasını verir. Opera hazırlanarkən libretto müəllifi Piyave və bəstəkar Verdi, əsərdə Düma kimi XIX əsrin olmasını istəyirlər. Lakin əsəri sifariş verən La Feliçe teatrı əsərin daha keçmişi, 1700-cü illərin əhatə etməsini tələb edir. Buna baxmayaraq 1880-ci illərdən sonrakı əsərlərdə bəstəkar və librettoçunun istəkləri nəzərə alındığından, opera XIX əsri əhatə edərək tamaşaçılara çatdırılır.

Əsərdə 1853-cü ildən bəri müxtəlif dəyişikliklər edilmiş, bəzi yerlərdə 2, bəzi yerlərdə isə hətta 4 pərdəli olaraq səhnələşdirlimişdir.

Hal-hazırda opera dünyanın ən məşhur operaları arasında ön sıralarda yer alır və demək olar ki dünyanın, bütün opera evlərinin rpertuarında, imtinaedilməz bir əsərdir. Amerikanın opera siyahısında, Şimali Amerikada ən çox səhnəyə qoyulan 20 opera arasında, 3-cü yerə sahibdir. (1. Madam Batterflay 2. La bohème)

Azərbaycanda əsasən 4 pərdəli olaraq izləyicilərə çatdırılır.

Personajlar	Səs
Violetta Valeri, (gözəl və zəngin Parisli qadın)	Soprano
Alfredo Jermon, (Violettanı sevən kasıb gənc)	Tenor
Jorc Jermon, (Alfredonun atası)	Bariton
Flora Bervua, (Violettanın rəfiqəsi)	Mezzosoprano
Annina, (Violettanın sədaqətli xidmətçisi)	Soprano
Qaston, (Alfredonun dostu)	Tenor
Baron Dyufol, (Violettanın himayədarı)	Bariton
Markiz Dobini, (Floranın dostu)	Bas
Doktor Qrenvil	Bas
Cüzeppe, (Violettanın xidmətçisi)	Tenor

Yer: Paris və onun ətrafı

Zaman: 18-ci əsrin əvvəlləri

Paris, 1840-cı il. Violettanın evində zal

Violettanın vərəm xəstəliyindən sağalması münasibətilə keçirilən təmtəraqlı bal davam edir. Qaston dostu Alfredo Jermonu, xəstəliyi müddətində Violettanın hər gün xəbər alan böyük bir pərəstişkarı kimi təqdim edir. Violetta Alfredoya təşəkkür edir və öz indiki himayədarı Baron Dyufola irad tutur ki, onu səhhəti ilə maraqlanmayıb. Baron dodaqaltı üzr istdəyini bildirir və sonra isə Violettanın rəfiqəsi Flora Bervuaya şikayət edir ki, bu cavan oğlan onun xoşuna gəlmir. Qaston və Violetta Alfredonu iştirak edənləri ilə əyləndirməyə çağırır və o, məşhur bir içki məclisi mahnısını (Libiamo, ne' lieti calici) oxuyur.

Violetta hamını rəqs zalına dəvət edir, lakin özü arxaya çəkilir və birdən özünü pis hiss edir. Tək olduğunu zənn edərək güzgüyə baxır və saralmış sifətinə tamaşa edir. Alfredo özünü itirmiş halda onu izləyir. O deyir: - "Keçirdiyin bu həyat səni məhv edəcək" və onu sadə həyat keçirməyə çağırır və hisslərini ona bildirir. Violetta ona cavab verir ki, ona dostluqdan başqa heç nə təklif edə bilməz və o məhəbbətini hardasa başqa yerdə axtarmalıdı, bununla belə onun səmimiliyindən çox mütəəsir olmuşdur. Violetta ona bir gül verir və deyir ki, nə vaxt bu gül solarsa onun yanına qayıtsın. Alfredo ümidlə soruşur: - "Sabah?". Violetta cavab verir: - "Çox gözəl. Sabah"

Qonaqlar səhərə yaxın çıxıb gedirlər. Zalın bərbəzəyi ilə tənha qalan Violetta fikrə gedir. Onun Alfredonun təklif etdiyi sevgidən ümidini çoxdan itirməyinə baxmayaraq, gizlincə arzuladığı adam bəlkə də elə odur. O bu fikrini gözəl bir ariya ilə ifa edir və özünü inandırmağa çalışır ki, onun həyatı daha çox sərbəstlik və əyləncə üçün yaranmışdır, lakin pəncərə arxasından Alfredonun oxuduğu serenada səsi onu düşüncələrdən saxlayır.

Yanvar, 3 ay sonra. Violettanın şəhərətrafı evi. Təsadüfən Alfred onun sevgilisinin onların şəhərətrafı evdəki yaşayışını təmin etmək üçün, gizlin olaraq öz mülkünü satır. Öz maliyə vəziyyətini düzəltmək məqsədi ilə o, Parisə dönür. Onun yoxluğunda atası Violettaya baş çəkərək kurtizanın onun oğlunun reputasiyasını korladığını; onun qızının (Alfredin bacısının) nişanlısı Alfredin Violetta ilə münasibətlərinə son qoymayacağı təqdirdə nişanı qaytaracağını deyir. Violetto vərəmə düçar olduğuna və tezliklə öləcəyinə görə Alfredin atasının şərtinə razı olur.

Flora sarayında bal-maskarad. Violetta ilə sevgilisi ilə münasibətlərə son qoyduğuna görə qəmgin, baron Dyufol ilə əl-ələ saraya daxil olur. Dəvətli qonaqlar içində nədənsə qumarda bəxti gətirən Alfreddə vardır. Alfred baronla dalaşmağa fürsət axtarır. Qonaqlar digər zallara dağılışanda Violetta Alfreddən balda getməsini rica edir. Alfred Violettanın onunla gələcəyi təqdirdə getməyə hazır olduğunu bildirir. Lakin Violetta bunu rədd edərək baron Dyufolu sevdiyini söyləyir. Qısqanc Alfred bütün qonaqların qarşısında Violettanı təhqir edərək, yaşadıqları eşqin əvəzi olaraq udduğu pulları onun üstünə atır. Violetta huşunu itirərək yerə yıxılır. Alfredin atası oğlunun bu hərəkətinə heç də haqq qazandırmır. Dyufol Alfredi duelə çağırır. Violetta həqiqəti Alfredə deyə bilmədiyindən çox məyusdur.

Fevral ay, Volettanın vəziyyəti pisləşir. yataqdan qalxa bilməyən Violetta kasıblara pull paylanmasına göstəriş verir. Jorj Jermon məktubunda yazır ki, oğlu duel zamanı baronu yaraladığına görə bir müddətə xaricdə qalmasına ehtiyac vardır, lakin tezliklə dönəcəkdir. Vicdanı onu rahat buraxmadığı üçün oğluna həqiqəti: Viyolettanı Alfreddən əl çəkməyə o vadar etdiyini dediyini peşimaçılıqla yazır. Violettanın açıq pəncərəsindən şənlik sədaları gəlir. Parisdə karnavaldır. Alfredin qəflətən gəlməsilə sevgililər xoşbəxtdirlər və gələcək planlar haqqında düşünürlər. Bu zaman Violetta taqətini itirir. Alfredo eşqinın rəmzi olan boyunbağını ona verir və peşimaçılıqla onu tərk etməməsini yalvarır. Violetta bir anlığa özünə gəlsədə Alfredanın qolları üzərində canını tapşırır.

• “Traviata” operası yenidən səhnədə

1. ↑ Archivio Storico Ricordi. 1808.