Zeyd ibn Ərkam (ərəb. بِشْرِ بْن بَراء; Əl-Mədinə[d]) — Məhəmməd peyğəmbərin səhabəsi. Xəzrəc qəbiləsindən olmuşdur. Məhəmmədlə 17 müharibədə iştirak etmiş və hicri 66-cı ildə vəfat etmişdir.
Zeyd ibn Ərkam | |
---|---|
Doğum yeri |
|
Fəaliyyəti | alim |
Abdullah ibn Üveyin islam düşmənləri ilə əlaqələrinin olması Zeyd ibn Ərkam tərəfindən onun yaşamasını istəyən Peyğəmbərə deyilir. İbn Übey belə şeylər dediyini inkar edərək and içir və buna görə də azad edilir. Lakin sonradan Zeyd bin Ərkamın şahidliyi Munafiqun surəsinin nazil olması ilə təsdiqlənir. O, Əbu Bəkrə beyət etdiyi bilinir[1].
Məhəmmədin "Sizə 2 şeyi geridə qoyuram və onlara əməl etsən əsla azmazsan! Biri Allahın kitabı, digəri isə mənim Əhli-beytimdir" sekaleyn hədisini Zeyd böyüyərkən Əməvi xilafətində təkrar edir. “Səhih-Müslim”in bir rəvayətindən sitat gətirilmişdir, orada bir neçə dəfə soruşduqdan sonra hadisəni danışır və istəmədən Məhəmmədin zövcələrinin Əhli-beytə aid olmadığı qənaətinə gəlir. Başqa bir rəvayətdə isə daha müəmmalı cavab verir.
Kufəyə çatdıqdan sonra Hüseyn ibn Əlinin ailəsinin qadınları və əsirləri İbn Ziyada təqdim edildi və zadəganlarla dolu bir mərasimlə Hüseynin başı onun qarşısındakı nimçəyə qoyuldu. Əlində çubuq olan İbn Ziyad Hüseynin başına bir neçə dəfə vurdu. Orada olan Zeyd ibn Ərkam baş verənlərdən xəbərsiz olaraq Hüseynin üzünü tanıyır. O, sarsıntı və kədərdən təsirlənərək İbn Ziyada qışqırır: “Neçə dəfə Peyğəmbərin bu üzdən öpdüyünü görmüşəm, elə isə çubuğunu çək!” və göz yaşlarına boğulur. İbn Ziyad qəzəblənir və cavab verir: “Allah gözlərini ağlatsın, əgər sən axmaq, qoca olmasaydın, sənin başını kəsərdim”. Beləliklə Zeyd ibn Ərkam ayağa qalxaraq oranı tərk edir.