БУШАРУН

гл., каузатив; -да, -на; -из, -зава; -а, -ин, -рай, -мир; бушар тавун, бушар тахвун, бушар хъийимир 1) кӀевиз алчударнавай са вуч ятӀани зайифарун. За гьикьван "Куда, тӀада" лагьайтӀани, цӀил винелди чӀугвамир, бушара. Ф. Ирид юкӀ алай Магьамад пагьливан. 2) куьч. фикирдилай алудун. 3) ацӀай затӀ ичӀи гьалдиз гъун. Са кьве шуьше галамаз-галамаз бушарайла, лап регьятдиз начагъни жеда, ахпа абуру кьил акъудрай! А. Сайд. «Алад, ваз югъур хьурай!»

БУШ
БУШБУГЪАЗВАЛ

Значение слова в других словарях