ГЬАЛКЪА

араб, сущ.; -ди, -да; -яр, -йри, -йра 1) зунжурдин паярикай, кӀусарикай сад. 2) епинин са кьил вичяй туна чӀугун патал муькуь кьилиз ядай тӀвал; 3) куьлегар акалун патал симиникай раснавай гъвечӀи элкъвей затӀ. Регъуь хьайи ва хъел кткай папа гьалкъа куьлегрикай хкудна, пенжердай анихъ гадарна. Ш. Шихмурадов. Гьадисаяр. 4) куьч. элкъвей цӀар. Алай вахтунда зи кьушунри Дербент, Шемахи ва Баку элкъуьрна гьалкъада тунва. А. Бутаев. Гьажи-Давуд ва лезгийрин азад женгер. 4) тайин гьяркьуьвал авай уьнуьг. Чна пуд гьалкъа ийида: сад юкьваз, кьведни кӀвачериз. М. Б. За бананар недач.

ГЬАЛИМА
ГЬАЛСУН

Значение слова в других словарях