ЙИФ

(-е, -е, -ер) gecə; мичӀи йиф zülmət (qaranlıq) gecə; варз алай йиф aylı gecə; * йиф авун bax йифун; йиф кьулан чӀавуз (йифен кьулариз) gecəyarısı, gecənin tən yarısında; йиф чӀичӀун a) gecəni sabah eləmək (etmək), sabaha qədər oyaq qalmaq, yatmamaq; b) gecə kəsmək, gecəni səhərəcən yatmayıb şənlik etmək (bayramda, toyda və s.); йифе гьатун gecəyə düşmək, gündüz çata bilməmək (bir yerə); йифен са чӀавуз gecənin bir aləmi (vaxtı), gecədən xeyli keçmiş.