КАБАБ

фарс, сущ.; -ди. -да; -ар, -ри, -ра тӀуьн патал махсус жуьреда чранвай як. Сулейман, чӀугвамир азаб, Гуз тежердахь ваз са жаваб, КачӀкачӀ хапӀа, гьерен кабаб, Хуьрекдин шит, кӀуьд тийижиз. С. С. Лавгъа шаирдиз.

* шиш ~.

* кабаб авун гл., ни-куь вуж-вуч кабаб гьалдиз гъун. Костылди зун ийизва лап кабабар. Кузва зи рикӀ уьмуьрлухди кайивал. А. С. ВетӀер.

* кабаб хьун шиир, гл., вуж-вуч 1) куьч. гъамари, дердери кьун. Етим Эмин кабаб хьана кана хьи... Е. Э. КӀани яр. Ашкъидин къизгъин ялавра кабаб хьана бахтсуз хьайи гуьзел эбеди я, ясда гьатна. А. И. Самур. ӀӀӀ. 2) куьч. кун, алугун. Кана ви паб, хьана кабаб, Капал чӀехи алемдин... 3. Къ. Гъайивал вун, хвеш аламай.

К
КАБАБЛУХ

Значение слова в других словарях