ПӀИПӀ

сущ.; пипӀи, пипӀе; пипӀер, пипӀери, пипӀера 1) парчадин ва я парчадикай раснавай затӀунин са кьил, къерех. Садра кӀваляй дигана, буфтаяр галай цӀийи перем, виликай гимишдин зунжурар куьрснавай шуткьу алукна, буьшмедин пӀипӀ авадарна, дамах гваз экъечӀна. 3. Агъавердиева. Бахтар хьанайтӀа... 2) кӀвалин, дараматдин кьве цал сад-садал гьалтзавай чка. 3) еке ва гегьенш чилерин са къерех. Мегьамеда вичин тварун стха тӀебиатдин виридалайни гуьрчег пӀипӀ тир Лезгистандиз галаз хтана. Н. Насруллаев. Кьве Мегьамед. Дагъустандин гьар са пипӀе Машгьур хьанва ви тӀвар, стха. М. Салахъ. Бутаяз. 4) тайин тир важиблу са вакъиадиз талукь тир материалар къалурдай кӀвал, кӀвалин пай. Ингье дяведин йисариз талукь пӀипӀ! Ина цӀудралди яру аскеррин чарар ава. К, 1988, 28. XӀ. Синоним: яб.

ПӀИНИ
ПӀИПӀ

Значение слова в других словарях