араб, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) дишегьлийрин гъалар-рапар твадай самарикай хранвай элкъвей кьезил затӀ. Набат диде гъиле сафутӀни аваз, рикӀик къалабулух кваз инихъ-анихъ килигзавай. "Литературадин дагьустан", 1989, No 5. 2) самарикай хранвай кьилел алукӀдай элкъвей затӀ. Ада вичин чӀар фейи кьилел алай сафутӀ са къерехдиз, чӀурал, гадарна. А. Фет. Кьерен къванер.