ТАБАГЪ

прил. махсус жуьреда хъуьтуьл къайдадик кутунвай (хам, хъицихъ) Табагъ шаламар алай адан чӀехи кӀвачери, лацу шалар яна чӀулав кьветӀелар кирсеба алчудна кутӀуннавай къакьан яцӀу зангарини ам такӀан инсанрик зурзун кутазвай. Къ. Къ. КӀири Буба. Табагъ хъицӀикьдин цвада тагъарар. Х. Х. Масан баде. Синоним: тӀушунай.

* табагъ авун гл., ни вуч 1) табагъ гьалдиз гъун. 2) куьч. векъивал къакъудун. Инсанар тарифди цагъ ягъай хъицикьар хьиз табагъ ийида. С. Ярагъви ашукь Уьзден.

* табагъ хьун гл., 1) вуч табагъ гьалдиз атун. 2) куьч., вуж вичив кьан тийидай, бегенмиш тушир гьалариз табий хьун.

ТАБАГЪ
ТАБАГЪУН

Значение слова в других словарях