ЦӀАНГУР

сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра ) недай хъчарин са жуьре. Вергер, тегьмезханар, кӀелен мичер, пилер, сурар, лурсар, шанатар ( пурнияр ), цӀангурар, эферар - гьисабна куьтягь жедач. ±1, 1994, 14.Ӏ. 2) куьч. яхун дишегьли. - Йоъ! Ам вун яни, РамзиятӀ - суал гана за. Виликдай заз чидай гими хьтин ацӀай дишегьли амач, адакай кьурай цӀангур хьанва. З. Э. Рамзият.

ЦӀАМ
ЦӀАНТ

Значение слова в других словарях