PODPORUÇİK

сущ. истор. подпоручик:
1. в русской армии – офицерский чин, рангом ниже поручика
2. лицо, имевшее этот чин
PODPOLKOVNİKLİK
PODPORUÇİKLİK
OBASTAN VİKİ
Podporuçik
Podporuçik — kiçik zabit heyətində hərbi rütbə. leytenant. 1920-ci ilə qədər çar və AXC ordusunda kiçik zabit rütbəsi.
Əjdər Babayev (podporuçik)

Значение слова в других словарях