сущ. мученик, мученица
əzabçəkən
м əzabverən, əziyyətverən, zülmkar, zalım.
прил. köhn. dan. əzabverən, əziyyətverən.
ж əzabverən (əzıyyətverən, zülmkar, zalım) qadın (qız).
cəzaçəkən
şərabçəkən
sif. və is. [ər. cəfa və fars. …kar] Cəfaverən, əzabverən, incidən, zülmkar. Ol cəfakar nəzərdən bizi atmış kimidir; Qeyr ilə həmdəm olub, ülfəti qatm