Поиск по словарям.

Mandraqora (lat. Mandragora) — quşüzümükimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi. Bitkinin kökləri insan fiqurunu xatırlatdığına görə qədim dövrlərdə ondan müxtəlif dini mərasimlərdə istifadə edirdilər. Bu səbədən bitkiyə "insan fiqurlu" adı verilib.Maraqlı qeydlərdən biri də bitkinin türkcə adının "Adamotu" olmasıdır. === Tarixi qeydlərdə === Pifaqor mandraqoranı daha "insanabənzər" bitki adlandırmışdı.Qədim Roma təsərrüfat bilicisi Lucius Columella isə onu "yarı insan" olaraq qeyd etmişdi.Böyük Plini bitkinin tünd rəngli olanının kişi,daha açıq rənglisinin isə qadın olduğunu yazmışdı.Onu qopartmaq qədimdə böyük fəlakətlərə işarə olduğundan Romada bu işi etməzdən əvvəl bitkinin ətrafında qılıncla 3 dəfə çevrə çəkib,qərbə baxıb sonra kəsərmişlər.Flavi Yozef özünün "Yəhudi müharibələri tarixi" kitabında qeyd edir ki,bu bitkini qopararkən təlim edilmiş itlərdən istifadə etmək lazımdır.Düzdür it bitkinin qopardıqdan sonra onun təsirindən öləcək,lakin daha sonra bu bitkidən və onun zəhərli təsirindən müharibələrdə istifadə ediləcək deyə bir itdən keçmək olar. Bitkinin kökü insana bənzədiyindən və ölümlə uzlaşdırıldığından orta əsrlərdə onun dar ağacında asılan insanlardan tökülən yağdan yarandığı güman edilirdi.Bu səbəbdən orta əsr təsvirlərində bitki dar ağaclarının altında rəsm edilir. === Təsiri === Tərkibində 0.3% Hiosiamin və Skopolamin alkoloidləri olduğundan zəhərli bitki hesab olunur.Bununla yanaşı ağrıkəsici,yatışdırıcı və cinsi qüvvəni artıran təsirləri mövcuddur.Bitkinin bu xüsusiyyətləri səbəbindən qədim dövrlərdə sehrli gücə malik olduğu düşüncəsi formalaşmışdır. === Ədəbiyyat === Homerin "Odisseya" əsərinin onuncu hissəsində mandraqoradan söz açılır və onun təsirinə tanrılardan başqa heç bir canlının dözə bilməyəcəyi qeyd edilir. Alman yazıçı Hans Heinz Evers asılmış bir adamın nəsil toxumlarını kurtizan qadına ötürüldükdən sonra yaranan cadugərdən bəhs etdiyi əsərinə "Alraune" (mandraqoranın almanca adıdır) adını vermişdi. Şekspir "Romeo və Cülyetta" əsərində bitkinin torpaqdan çıxararkən qopardığını iniltini belə təsvir edir: Kökündən ayrılmış mandraqoranın İnsanı sarsıdıb dəli etdiyi, Naləsitək qorxunc iniltilərdən Axı, necə dəli olmayacağam?

Mandraqora (lat. Mandragora) — quşüzümükimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi. Bitkinin kökləri insan fiqurunu xatırlatdığına görə qədim dövrlərdə ondan müxtəlif dini mərasimlərdə istifadə edirdilər. Bu səbədən bitkiyə "insan fiqurlu" adı verilib.Maraqlı qeydlərdən biri də bitkinin türkcə adının "Adamotu" olmasıdır. === Tarixi qeydlərdə === Pifaqor mandraqoranı daha "insanabənzər" bitki adlandırmışdı.Qədim Roma təsərrüfat bilicisi Lucius Columella isə onu "yarı insan" olaraq qeyd etmişdi.Böyük Plini bitkinin tünd rəngli olanının kişi,daha açıq rənglisinin isə qadın olduğunu yazmışdı.Onu qopartmaq qədimdə böyük fəlakətlərə işarə olduğundan Romada bu işi etməzdən əvvəl bitkinin ətrafında qılıncla 3 dəfə çevrə çəkib,qərbə baxıb sonra kəsərmişlər.Flavi Yozef özünün "Yəhudi müharibələri tarixi" kitabında qeyd edir ki,bu bitkini qopararkən təlim edilmiş itlərdən istifadə etmək lazımdır.Düzdür it bitkinin qopardıqdan sonra onun təsirindən öləcək,lakin daha sonra bu bitkidən və onun zəhərli təsirindən müharibələrdə istifadə ediləcək deyə bir itdən keçmək olar. Bitkinin kökü insana bənzədiyindən və ölümlə uzlaşdırıldığından orta əsrlərdə onun dar ağacında asılan insanlardan tökülən yağdan yarandığı güman edilirdi.Bu səbəbdən orta əsr təsvirlərində bitki dar ağaclarının altında rəsm edilir. === Təsiri === Tərkibində 0.3% Hiosiamin və Skopolamin alkoloidləri olduğundan zəhərli bitki hesab olunur.Bununla yanaşı ağrıkəsici,yatışdırıcı və cinsi qüvvəni artıran təsirləri mövcuddur.Bitkinin bu xüsusiyyətləri səbəbindən qədim dövrlərdə sehrli gücə malik olduğu düşüncəsi formalaşmışdır. === Ədəbiyyat === Homerin "Odisseya" əsərinin onuncu hissəsində mandraqoradan söz açılır və onun təsirinə tanrılardan başqa heç bir canlının dözə bilməyəcəyi qeyd edilir. Alman yazıçı Hans Heinz Evers asılmış bir adamın nəsil toxumlarını kurtizan qadına ötürüldükdən sonra yaranan cadugərdən bəhs etdiyi əsərinə "Alraune" (mandraqoranın almanca adıdır) adını vermişdi. Şekspir "Romeo və Cülyetta" əsərində bitkinin torpaqdan çıxararkən qopardığını iniltini belə təsvir edir: Kökündən ayrılmış mandraqoranın İnsanı sarsıdıb dəli etdiyi, Naləsitək qorxunc iniltilərdən Axı, necə dəli olmayacağam?

Payız mandraqorası (lat. Mandragora autumnalis) — quşüzümükimilər fəsiləsinin mandraqora cinsinə aid bitki növü.

Mandragora caulescens (lat. Mandragora caulescens) — quşüzümükimilər fəsiləsinin mandraqora cinsinə aid bitki növü.

Dərman mandraqorası (lat. Mandragora officinalis) - mandraqora cinsinə aid bitki növü.

Dərman mandraqorası (lat. Mandragora officinalis) - mandraqora cinsinə aid bitki növü.

Türkmənistan mandraqorası (lat. Mandragora turcomanica) — quşüzümükimilər fəsiləsinin mandraqora cinsinə aid bitki növü.

Yaz mandraqorası (lat. Mandragora vernalis) — quşüzümükimilər fəsiləsinin mandraqora cinsinə aid bitki növü.

Dərman mandraqorası (lat. Mandragora officinalis) - mandraqora cinsinə aid bitki növü.

Payız mandraqorası (lat. Mandragora autumnalis) — quşüzümükimilər fəsiləsinin mandraqora cinsinə aid bitki növü.

Türkmənistan mandraqorası (lat. Mandragora turcomanica) — quşüzümükimilər fəsiləsinin mandraqora cinsinə aid bitki növü.

Türkmənistan mandraqorası (lat. Mandragora turcomanica) — quşüzümükimilər fəsiləsinin mandraqora cinsinə aid bitki növü.

Yaz mandraqorası (lat. Mandragora vernalis) — quşüzümükimilər fəsiləsinin mandraqora cinsinə aid bitki növü.