sif. İnsaniyyəti, insanlığı olmayan, insanlıq sifət və fəzilətlərindən məhrum; mürüvvətsiz, vicdansız. İnsaniyyətsiz adamdı.
Полностью »adj. qeyri-insani, insana yaraşmayan, insaniyyətsiz, insafsızca(sına), amansız, heyvancasına, heyvani
Полностью »Mürvətli, yaxşılıq edən, mərd, insaniyyətli. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Полностью »is. İnsaniyyəti, insanlığı olmayan adamın hal və sifəti; mürüvvətsizlik, vicdansızlıq.
Полностью »(-ди, -да, -ар) 1. insan, adam, bəşər; инсандин insan -i [-ı]; 2. insaniyyətli, vicdanlı adam.
Полностью »sif. Mürüvvəti olan, insaflı, insaniyyətli. Mürüvvətli adam. – [Hatəm:] Bəs hanı dünyanın elmli, mürüvvətli adamları. Ə.Əbülhəsən.
Полностью »[fars.] bax bəxşiş. İnsaniyyətin mizanı səxavətdir, bəxşayişdir. N.Vəzirov. [Molla:] Yox, əxəvi, bəxşayiş tümən-tümən, haqq-hesab dinar-dinar, – dedi.
Полностью »...özü qocalsa da; Ürəyi yüz yaşında da qocalmayır. B.Vahabzadə. 2. İnsaniyyətli, vicdanlı adam. Çox insan adamdır. – Murad kişi bağbandır; Çox mehriban
Полностью »...birliyi. Bizim kəndin adamları. Sadə adamlar. 2. məc. dan. Əxlaqlı, insaniyyətli, qanacaqlı insan. [İskəndər:] Amma bu dılğırların heç birindən eşitm
Полностью »