söhbətcillik
is. Söhbətcil adamın xasiyyəti, söhbət etməyi sevmə
сущ. словоохотливость, разговорчивость
danışqanlıq
i. talkativeness, loquacity
сущ. эхтилатрал гзаф рикӀ алай, хъсан ихтилатар гвай касдин хесет, ихтилатрал гзаф рикӀ хьунухь.
i. bax söhbətcillik
söhbətcillik — dillilik
ж мн. нет söhbətcillik.
ж мн. нет danışqanlıq, söhbətcillik.
n boşboğazlıq, naqqallıq, çərənçilik; söhbətcillik
ж мн. нет köhn. söhbətcillik, ürəyiaçıqlıq.
n 1. söhbətcillik; uzunçuluq, sözçülük; 2. rəvanlıq, səlislik
...boşboğazlıq, naqqallıq, çərənçilik; 2. sirsaxlamazlıq, ağzıboşluq; 3. söhbətcillik.
söhbətçilik
söhbətçillik, danışqanlıq