f. və ə. eyibsiz, nöqsansız
прил. 1. безукоризненный, без изъяна, без дефекта 2. непорочный (нравственно чистый)
sif. irréprochable, impeccable, sans défaut, sans lacune ; peu solide, précaire
sif. [fars.] Eyibsiz, nöqsansız; qüsursuz