bloß

adj. 1. (nackt) çılpaq, lüt, tumançaq; 2. (Füße) ayaqyalın; 3. (ohne Hilfsinstrument) alətsiz, silahsız; mit ~em Auge durbinsiz, gözlüksüz, eynəksiz; adv. (nur) ancaq; ich habe ihm ~ gesagt, dass ich müde bin ona ancaq yorğun olduğumu dedim; es ist ~er Neid ancaq paxıllıqdır; es ist e-e ~e Lüge yalandan başqa bir şey deyil; was hat sie sich ~ dabei gedacht? nəcə oldu ki, bu işi gördü?, nə düşündü ki belə bir iş gördü?; interj. ~ nicht! məbada!
Blondine
bloßlegen