DEFY

v 1. açıq-açığına rədd etmək, məhəl qoymamaq, saymamaq, əhəmiyyət verməmək, etinasızlıq göstərmək; to ~ public opinion ictimai rəyə / fikrə etinasızlıq göstərmək, She defied her parents and got married O, valideynlərini saymayaraq ərə getdi, to ~ the law qanuna məhəl qoymamaq; 2. dayana bilmək, davam gətirmək, qabağında dura bilmək; The garrison defied enemy attacks for several days Qarnizon düşmənin hücumlarına bir neçə gün davam / tab gətirdi; 3. çətinlik törətmək; imkan verməmək; mümkün olmamaq; The problem itself defies solution Problem özü öz həllinə imkan vermir

DEFUNCT
DEGENERATE