bax yaslı.
Kəbənin başına dolanma.
Quranı gözəl səslə, gözəl avazla oxuma.
Quran surələrindən birinin adı («əncir» deməkdir).
xilqət, əsil, yaradılmış.
qədim yunan əsatirində: allahlarla vuruşan div.
tomizm təliminin, tomizm cərəyanının tərəfdarı.
elmi ilahiyyatın xidmətinə verən, ilahi başlanğıcı ən ali reallıq hesab edən dini-fəlsəfi təlim.
katolik kilsə ruhaniliyinə məxsus başın bir hissəsinin qırxılması.
1. bəzi ibtidai xalqlarda sitayiş edilən heyvan, bitki və s.; 2. bu cür heyvanın və ya başqa bir şeyin surəti
bəzi xalqlarda din forması, ibtidai təsəvvür; totemlərə sitayiş etmə.
1. Allahın təkliyinə inanma; təkallahlılıq, monoteizm; 2. Allahı bir, vahid, tək hesab etmə.
yeddi xristian ayinlərindən biri; günah və qəbahətlərindən əl çəkib, Allaha üz tutaraq bir daha günah etməyəcəyinə söz vermə; Allahdan üzr istəmə, All
Musa peyğəmbərə göydən nazil olmuş dini kitab. «Bibliya»nın birinci hissəsi – Əhdi-ətiq («şəriət», «qanun», «namus» deməkdir)
şərh etmə, izah etmə, aydınlaşdırma.
xristian dini kitablarından birinin adı.
1. xristian ehkamına görə guya vahid Allah üç şəxsdən mövcuddur; ata-Allah, oğul-Allah, müqəddəs ruh-Allah; 2
cənnətdə bitən gözəl bir ağac.
Quran surələrindən birinin adı («dağ» deməkdir).
ən böyük; ulu Tanrı (Allah), ən böyük Allah, ən uca Allah.
1. ibadətkarlıq, köləlik; 2. itaət, asılılıq.
axirətə aid.
peyğəmbər əleyhissəlamın bayrağının adı («qartal» deməkdir).
o biri dünya, axirət dünyası, axirət.
şəriət qanunlarına görə verilən cəza.
cəmdə: 1. alimlər; 2. din alimləri (müctəhidlər, axundlar).
1. Allahın varlığı; ilahi məqam; 2. allahlıq; ilahilik.
xalq, millət; müsəlman icmasının birliyi; bir peyğəmbərə inanan adamlardan ibarət icma; dindaşlar.
islam milləti, müsəlmanlar.
Quranın ilk və orijinal nüsxəsi; Fatihə (həmd) surəsinin adlarından biri.
kiçik həcc; zülhiccə ayının 8-9-10-u istisna olunmaqla ilin hər hansı vaxtında Məkkəni ziyarət etmə; həcc, ziyarət
axirət işləri.
hər bir adət, qayda; ürf-adət, dinin adətləri, qanunları.
bax ürf.
merac, göyə çıxıb Allahla müsahibəyə getmə.
şəriət hüquqşünaslığının kökü, əsasları.
1. İslam dinindəki təriqətlərdən biri; bu təriqətə mənsub adam; 2. dini-hüquqi məktəb; 3. hüquqçu, hüquqşünas
dinin əsasları, islam dininin 5 əsas ehkamı.
məhsulun onda biri miqdarında olan dini vergi.
islamiyyətdən qabaq ərəblərin sitayiş etdikləri bütlərdən birinin adı.
1. ən zəruri, ən mühüm; 2. şəriətə görə ifası zəruri olan əməl.
dinə görə yerinə yetirilməsi və ya riayət edilməsi vacib olan işlər; çox vacib olan şey.
bax vacibülizan.
itaət edilməsi vacib olan (Allah, hökmdar; vacibülitaə).
varlığa vacib olan, Allah.
Ərəbistanda köçəri ərəb qəbilələri ilə əlaqədar olmuş müsəlman təriqəti.
vahhabilik (bax) dini cərəyanı tərəfdarları. Onlar özlərini vahid Allah tərəfdarları - “müvahidun” adlandırırlar
ortodoksal islamda yaranmış dini-siyasi cərəyan (XVIII əsrdə yaşamış banisi Mühəmməd Əbd əb-Vəhhab adlı bir şəxsin adı ilə bağlıdır)
minbərdə xalqa vəz söyləyən din xadimi, moizə, nəsihət edən, vəz edən ruhani.