itaətetmə, ürəyində Allah qorxusu olan.
bax yas.
təziyəli adam.
bax yaslı.
Kəbənin başına dolanma.
Quranı gözəl səslə, gözəl avazla oxuma.
Quran surələrindən birinin adı («əncir» deməkdir).
xilqət, əsil, yaradılmış.
qədim yunan əsatirində: allahlarla vuruşan div.
tomizm təliminin, tomizm cərəyanının tərəfdarı.
elmi ilahiyyatın xidmətinə verən, ilahi başlanğıcı ən ali reallıq hesab edən dini-fəlsəfi təlim.
katolik kilsə ruhaniliyinə məxsus başın bir hissəsinin qırxılması.
1. bəzi ibtidai xalqlarda sitayiş edilən heyvan, bitki və s.; 2. bu cür heyvanın və ya başqa bir şeyin surəti
bəzi xalqlarda din forması, ibtidai təsəvvür; totemlərə sitayiş etmə.
1. Allahın təkliyinə inanma; təkallahlılıq, monoteizm; 2. Allahı bir, vahid, tək hesab etmə.
yeddi xristian ayinlərindən biri; günah və qəbahətlərindən əl çəkib, Allaha üz tutaraq bir daha günah etməyəcəyinə söz vermə; Allahdan üzr istəmə, All
Musa peyğəmbərə göydən nazil olmuş dini kitab. «Bibliya»nın birinci hissəsi – Əhdi-ətiq («şəriət», «qanun», «namus» deməkdir)
şərh etmə, izah etmə, aydınlaşdırma.
xristian dini kitablarından birinin adı.
1. xristian ehkamına görə guya vahid Allah üç şəxsdən mövcuddur; ata-Allah, oğul-Allah, müqəddəs ruh-Allah; 2
cənnətdə bitən gözəl bir ağac.
Quran surələrindən birinin adı («dağ» deməkdir).
ən böyük; ulu Tanrı (Allah), ən böyük Allah, ən uca Allah.
1. ibadətkarlıq, köləlik; 2. itaət, asılılıq.
axirətə aid.
peyğəmbər əleyhissəlamın bayrağının adı («qartal» deməkdir).
o biri dünya, axirət dünyası, axirət.
şəriət qanunlarına görə verilən cəza.
cəmdə: 1. alimlər; 2. din alimləri (müctəhidlər, axundlar).
1. Allahın varlığı; ilahi məqam; 2. allahlıq; ilahilik.
xalq, millət; müsəlman icmasının birliyi; bir peyğəmbərə inanan adamlardan ibarət icma; dindaşlar.
islam milləti, müsəlmanlar.
Quranın ilk və orijinal nüsxəsi; Fatihə (həmd) surəsinin adlarından biri.
kiçik həcc; zülhiccə ayının 8-9-10-u istisna olunmaqla ilin hər hansı vaxtında Məkkəni ziyarət etmə; həcc, ziyarət
axirət işləri.
hər bir adət, qayda; ürf-adət, dinin adətləri, qanunları.
bax ürf.
merac, göyə çıxıb Allahla müsahibəyə getmə.
şəriət hüquqşünaslığının kökü, əsasları.
1. İslam dinindəki təriqətlərdən biri; bu təriqətə mənsub adam; 2. dini-hüquqi məktəb; 3. hüquqçu, hüquqşünas
dinin əsasları, islam dininin 5 əsas ehkamı.
məhsulun onda biri miqdarında olan dini vergi.
islamiyyətdən qabaq ərəblərin sitayiş etdikləri bütlərdən birinin adı.
1. ən zəruri, ən mühüm; 2. şəriətə görə ifası zəruri olan əməl.
dinə görə yerinə yetirilməsi və ya riayət edilməsi vacib olan işlər; çox vacib olan şey.
bax vacibülizan.
itaət edilməsi vacib olan (Allah, hökmdar; vacibülitaə).
varlığa vacib olan, Allah.
Ərəbistanda köçəri ərəb qəbilələri ilə əlaqədar olmuş müsəlman təriqəti.